Onze droeveplant is zo gruid, gain mens ken meer zain wat
ons huusnummer is. Heulemoal verscholen achter t grode gewas.
Doar haar ik al es wat op vonnen, k haar n droi en n
zeuven op de holten bloembak plakt dai op t muurtje der noast stait. Dat ging n pooske goud
totdat ciefers deur zunlicht net zo’n kleur kregen as bloembak.
Toen der weer
aanbeld wer om te vroagen wat ons huusnummer was ben k mor es aan t zuiken goan
en von ien kaast n kedoverpakken dai om n bos bloemen zeten haar.
k Heb t mooie gifgroene plestiekje om de bloembak op t
muurtje pakt. Uut n stuk rooie folie heb ik n droi en n zeuven knipt en met
plakband op t groene plestiek plakt.
k Haar t net kloar en ston der es noar te kieken dou
postbode der aan fietsen kwam.
Ik legde heur uut woarom ik met alle verstand noar mien iengepakte
bloembak ston te kieken.
Ze schoot ien lach, “Prachteg zee ze, hier wor ik nou
vrolek van. Ik kiek aigenlek noeit noar huusnummers. k Goa gewoon alle doagen
mien ronde doun, ik haar hom nog nait mist, mor dit vien ik ja zo mooi, hahaha”
en doar fietste ze hen.
Nou ja, as mien nije huusnummer mensen zo blied moakt is
t teminsten nait vergees west.
Coby Poelman - Duisterwinkel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten