Van harte welkom

Van harte welkom op mijn gedichtenblog.
U mag de gedichten ongewijzigd gebruiken met vermelding van mijn naam.
Voor het verzorgen van een lezing met voordrachten of een workshop kunt u contact opnemen via cobytjeert@live.nl
Er is ook een volledig programma voor Kerst en Pasen met eigen geschreven gedichten en een verhaal.
Mijn boeken zijn verkrijgbaar via mijn mailadres en te leen in de bibliotheek.
Er is ook nog een interview te beluisteren van enkele jaren geleden. https://soundcloud.com/user-671424345/interview-coby-poelman-duisterwinkel-10-07-2017

donderdag 15 februari 2018

Felicitoatie uut Auwerd



Veurjoarslicht stroalt ons om t haart,
Vandoag is dien verjoardag,
Krookjes kleuren t vorsteg zwaart.
Veurjoarslicht stroalt ons om t haart,
wie zingen veur die ien Auwerd,
de Levensvorst kleurt riek de dag.
Veurjoarslicht stroalt ons om t haart,
Vandoag is dien verjoardag!

Coby Poelman - Duisterwinkel

dinsdag 13 februari 2018

Krantenwijkje

In de zon staan negen planten
op een rijtje voor een raam
lezend in vergeelde kranten.

Licht schijnt door gekloste kanten
over plant en nieuwsrestanten,
op de koppen boven knoppen.

Tussen die bedekte planten
op dat rijtje voor het raam
wenkt een hand, kom even aan.

Soms komt het kerkblad later,
geen nieuws voor krantenkoppen
maar dan schenkt iemand water.

Coby Poelman - Duisterwinkel

woensdag 7 februari 2018

Stenceltied



De tied van stencels tiepen staait mie nog vers ien t geheugen. Deuzen vol zuur roekende dunne vellen met karbonpepier der tussen kommen mie weer veur de geest as ik n olle foto van miezulf bekiek woar k zit te typen op n mesjien met n braaide woagen woar stencel dwaars ien votschoeft.
n Potje rooie correctielak der noast want as ik n foutje moakte mos ik t doar met dichtsmeren en den kon k er weer overhen typen.
Omdat ik op mien waark n baarg stencels typt haar vonnen ze bie ons ien t dörp dat ik t kerkblad ook wel typen kon. Dat kon ook wel en zo gebeurde dat ook. Joaren laang heb ik t kerkblad typt, stenceld en met nog n stuk of wat aandere mensen ien mekoar niet.
Ik heb verschaiden stencelmachines had met blikjes inkt die der bie mossen. Ze werden aal moderner mor ain ken ik mie nog heul goud heugen, dat was ain dai nog met haand bedaind worren mos. Ik haar hom twaidehaands kocht en der zat een stikker op met n biezundere tekst.
As de nije elektrische stencelmachine mie weer es ien de steek lait greep ik altied weer noar dat olle ding en dat ging altied goud.
Nou vroag je misschain woarom kochtst den n aander mor n mens wil altied haarder en een elektrische dat wast den netuurlek. t Ging ook slim haard mor der kwamen ook wel es wat blanko bloaden tussendeur en dat was nait de bedouling. t Was dus opletten bie alles wat er deur hen kwam. En altied kwaam ik met smirrege handen bie t apperoat vot. Je mossen de stencels met de gatjes op de knopkes vastmoaken en met n vloeiende bewegen om de rol spannen. As t dunne velletje kreukelde ging t al mis. Der mog gain kreukel ien kommen want den kwam er n grieze streep over t blad. Aan baaide kanten mos precies zo veul roemte noast het stencel zitten aans trok er schaif en wer t hailemoal niks met t kerkblad. t Was n hail secuur waark en je mossen ook nog es inkt aanvoeren. Drukte je te voak op de inktknop den kreeg je veul te zwaarte letters, en dat vlekte om t leven. Drukte je te min den was t nait te lezen.
Met dat handapperoat kon je dat oareg schier ienschatten mor met dat elektrische ding mos je op je tellen verdacht weden aans werden de bloaden weer te blaaik.
En den t verwisselen van de stencels as je kloar waren en der weer n nije op mos. Veurzichteg trok je t olle van de beïnkte rol oaf, te begunnen bie de gatjes van de knoppen en aal rollend mos t schutblad der weer tegen aan want as der teveul misdrukken ien zaten mos der veurnijs om de rol hen. Je willen nait waiten hou voak ik dat doan heb.
Prullebak zag der ook nait uut. Karbonpepier mos der uut veurdat de stencel om de knopkes kwaam en as stencel goud om de rol hen kommen was mos je t schutblad der oaf scheuren bie karrelraandjes. Op n keer haar ik ons dochtertje bie mie en dai wer aal stiller. Zat met heur handjes ien de prullebak te graaien. Zat onder de inkt. Nee, dat typen was t punt nait mor dat stencelen, dou t kerkblad zo goud ging wollen ze ook nog dat ik liturgieën moaken ging. Dat heb ik ook nog joaren doan. Op n duur kregen ze ien de neus dat legere schoul n kopieerapperoat haar en wer t kerkblad doar drukt. Ik was van mien toak ontheven en doar was ik nait raauweg om.
Toch dee het mie wat dou t olle handapperoat vot ging. t Ding haar mie noeit ien de steek loaten. En of dat nou kwaam van die stikker met de biezundere tekst, ik wait het nait mor t bleef mie bezeghollen hou t kon dat dit apperoat het altied dee. k Hoop dat de mensen die hom ophoald hemmen der nog n baarg plezaaier van had hemmen. Dou ze t ding ien auto tilden lichtten de grode oranje ledders op de stikker nog ain keer op: “BIDDEN VOOR GEBRUIK!”

Coby Poelman-Duisterwinkel

maandag 5 februari 2018

Homme Poort


Hoe lang kijk jij al mee over mijn schouder,
ik ben de tel inmiddels kwijtgeraakt,
maar met de jaren word je mij vertrouwder,
hoe vaak heb ik je nu al zachtjes aangeraakt.

Het ene jaar stond je in onze serre,
een ander jaar naast het bureau,
van tijd tot tijd kom ik je plagend tegen,
dan duik je even onder mijn plumeau.

Vandaag was ik je lange haren
heel zacht masserend met een natte doek,
daarna je neus, je ogen en je wangen,
je moest eens weten wat het met me doet.

Vrienden van ons vinden je sprekend lijken
op Godfried Bomans, die tevreden blik,
verlang je nog niet even naar je pijpje
of geniet je van mijn nieuwste limerick?

Je geeft de kamer hoe dan ook jouw charme,
gemoedelijk stilzwijgend achter mij,
het is heel anders dan wat je gewend was,
je tijd in Groningen is al heel lang voorbij.

Daar keek je uit over de winkelpanden,
wellicht vanaf een brede vensterbank
en hield je mevrouw Leopold gezelschap,
hoorde op afstand de Martiniklokkenklank.

Je hoofd begint zowaar te glimmen,
het lijkt of je instemmend naar me knikt,
ach Homme Poort, je brengt me weer tot zinnen,
je laat me schrijven over jou onder jouw blik.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Het schilderij is gemaakt door GeertJan van Meurs, Homme Poort, in de oorlog actief in het verzet, schreef een lekenspel, zie onderste foto. U kunt meer over Homme Poort lezen in het boek Jeugdherinneringen. Zie http://docplayer.nl/17276355-Jeugd-herinneringen-van-dirk-jan-poort.html 
Homme Poort speelde ook een rol in het boek van Simon Vestdijk, Terug naar Ina Damman, hij was het jongetje die de bal achteruit kon trappen.

zondag 4 februari 2018

De kniekousjes van moeder

Op de vergeelde jeugdfoto
droeg ik de kniekousjes
die moeder breide
in een patroon met kabelrand,
de boordjes noemde ze
steevast een muizentand,
ik zie hoe na de laatste steek
de vrijgekomen naald
onder haar oksel klemde,
haar warme lippen telden.

Ontelbaar is het aantal
dat van haar pennen rolde,
de bossen garen die ze kocht,
het hele nageslacht droeg
pennenvruchten in de kleur
die mamma’s hadden uitgezocht.

Geen kousje zat zo lekker
als die oma had gebreid,
de foto in mijn handen
brengt moeder terug in tijd.

Coby Poelman - Duisterwinkel