Als ik op een trieste dag
de kerkbodes verspreid,
hier en daar naar binnenkijk
zie ik veel eenzaamheid.
Ik klepper met de brievenbus
en steek een hand omhoog,
soms wordt mijn groet beantwoord,
zag men wat 'k overwoog?
toch loop ik door, er wachten meer
op hun vertrouwde post.
In stilte neem ik me iets voor
maar ’t wordt niet ingelost…
Baggerend door de vette klei
neurie ik bij mijn ronde,
wegherstellers fluiten mee,
zij kennen gezang honderd?
Coby Poelman-Duisterwinkel
Uit: "Geloofsvreugde" (2013)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten