Lakschounen

Steels kiekt er noar

de lakschounen van Mekke,

den noar zien aigen

ofsleten poar,

de neuzen koal

van t schoeven met

zien trekker.

Ze zitten gezellig

noast mekoar

mor oogjes lieken

wel aan t bounen.

Den zet er ze op spleets:

“Mekke, wat mooi 

lakken dien schounen

en ze bennen nog

hailemoal nait sleets.”

Coby Poelman - Duisterwinkel

Compjoeterles

Achter onze laptops
zitten wie ien de klas,
op dit gebied
nog zo groen as gras.
Iengespannen bekiek ik
t grootse werelds web
tot ik t programma
toets-en-bord vonden heb.

“Klik eerst in het witte vlak”
klinkt deur t lekoal
Dat geld veur mie
en veur ons allemoal
want dat vergeten wie
dus deurlopend
Deur dizze stem
worden ons de ogen opend.

Tuus zit ik al gauw
verschaiden uren
noar mien gedicht
op t schaarm te turen
totdat ik heur:
“Hoe lang gait t nog duren?”
Nog even,
k goa dit zo versturen.

Mien liest
met dichtcontacten groeit.
Noeit eerder hemmen
compjoeters mie zo boeid.
Mor is er nou toch
nog wat mis goan?
Mien man het fluusterend
de lamp uutdoan…

Coby Poelman-Duisterwinkel
Schreven ien 2007...


Het schilderij is van Marius van Dokkum.
www.mariusvandokkum.nl

De langste dag

Bij haar geboortedatum siert
een sterretje de steen,
daar waar een kruisje is gekerfd,
die datum ging ze heen.

Hoe zal het zijn geweest
op haar geboortedag,
ik stel me zomaar voor
hoe ze in moeders armen lag,
haar vader daarbij naar haar keek
speurend op wie hun dochter leek.

De datum van
haar gang naar Huis
gekerfd achter het
kleine kruis
bericht de aanvang
van de zomer.

Vandaag draag ik
dezelfde jurk
bedenk ik
als ik even hurk,
het was toen 30 graden,
kom, denk ik
vastberaden.

Vier jaar na dato,
de dag van het kruis
begeef ik me weer
op weg naar huis,
dichtend over
de Grote Zomer.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Geschreven op 21 juni 2009

Mijn opvlieg(ers)vest

Ik heb een vest gekocht met gaatjes
want ik ben vijftig jaar geweest,
bekijk de gemêleerde draadjes,
dit vest te dragen is een feest.

Hij heeft één knoop en is snel uitgetrokken
en vliegensvlug trek ik hem ook weer aan,
zo kom ik er doorheen zonder veel mokken,
nooit hoef ik in de kou te staan.

Als ik omhoog vlieg door de lucht
ontsnapt de adem luchtig door het vest,
zo gaat de vlieger op de vlucht
naar een hoger gelegen nest.

Ik zwaai hem in gedachten na
en denk als hij is opgevlogen:
tot straks als ik boven de pannen sta,
dan stijg je weer in dampen voor mijn ogen.

Tussen de dampen vliegt een vest met gaatjes
rakelings langs het vergiet,
de mooie gemêleerde draadjes,
die zie je in zo’n toestand niet…

Coby Poelman - Duisterwinkel

Fluisterende stemmen

Twee stemmen

fluisteren in mijn oor,
een goede en een kwade
waar ik door 't kwaad
mij overstemmen laat
verlaat mij niet de goede,
wel zoekt die
mijn beschaamd gelaat
maar niet vervuld met woede.
Hij overstijgt met zachte kracht
de stemming van de kwade,
hierin herken ik Christus' macht,
ervaar ik Zijn genade! 

Coby Poelman - Duisterwinkel


Te beluisteren op  https://www.luistergedichten.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=20:fluisterende-stemmen&catid=19:geloof-hoop-liefde

Koor op de vlucht

Daar liggen ze

tussen ons in

vullend de ruimte

naast mijn kussen

ik luister of ik ze nog hoor

het koor van speelse muggen

’t is toch niet waar

’t is toch te gek

hij heeft gelijk gekregen

het muggenkoor

met alle leden

op de vlucht

voor enkel lucht

van één aardappel

rauw en doorgesneden!

Coby Poelman - Duisterwinkel

Gepubliceerd in de bundel "De voordracht"

Te beluisteren op https://luistergedichten.nl/index.php/categorieen-algemeen/12-algemeen/110-koor-op-de-vlucht

Vogelbijeenkomst

Vanuit het hoge groen

komt hun geluid mij tegemoet,

een vogelzwerm

bevolkt de berkenbomen,

ze kwetteren als

kinderen in de pauze.

Steeds luider klinkt

de boventoon

maar ook steeds feller,

een tortelduif vliegt

naar de appelboom.

Wat hebben jullie,

toch geen ruzie,

ze kunnen beter

naar het kerkhof gaan

waar ik ze eerder gadesloeg

en meende dat ze spraken

over de mooie teksten

op de graven.

Maar kijk nu,

lezen ze gedachten,

in één maat

klinkt hun vleugelslag,

daar gaan ze,

toch eendrachtig.

Coby Poelman - Duisterwinkel