Schiermonnikoog

Fietsen leunen

tegen een paal

aanklevend zand

verbreedt de banden

sturen grijpen

in elkaar

zadels neuzen

naar verlaten strand

pedalen zwijgen

golven neigen

de branding landt,

de mens ontspant.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gepubliceerd in "Velden vol melodieën" (2016)

De breimachine

Samen kochten ze een breier
wisselden die om de maand,
truien, sokken, soms een vest
rolden uit het naaldenbed
van links naar rechts
roetsjte de slee
de maand vloog om
geen pand bleef stranden
leeg kwam het de ander toe
per auto of bij vlagen
te voet met wandelwagen
tot een tweede werd gekocht

nu liggen in hun kasten
de breiers werkeloos te wachten.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Een stil bericht

Dag lieve zus,
zo onverwacht geroepen,
nu is het stil,
Vrede op je gelaat.
We begeleiden je
eendrachtig
tot aan je laatste
rustplaats.

Levend in de tijd
voor Pasen
lopen we naar
de stille hof.
Door Zijn beloften
richten wij ons op.

Dag lieve zus,
voor jou
is het begonnen
gezien de uitdrukking
op je gezicht,
een stil bericht
van God.

Een stille afscheidsgroet tussen de witte rozen...

Vandaag al weer een jaar geleden.
(23 maart 2011)

De plechtigheid van Pasen

Er vindt een kleine
intocht plaats
vanuit de voorhof
van de kerk,
de deur kiert
langzaam open.
Voorzichtig
schrijdt de kerkenraad,
voorop gaat de diaken,
dragend het licht
van Pasen.
Wanneer de nieuwe
paaskaars op de
stander is geplaatst
klinkt door de
stille ruimte:

De Heer is waarlijk
opgestaan!
Ons halleluja juicht!

Vanuit het koor
zingt nu
de cantorij
het lied van Licht
en Vrede,
beginnen we
verheugd met Hem
het nieuw verlichte leven.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Het gedicht is te beluisteren op www.audiogedichten.nl zie link.

De man op het kerkhof

Er was een tuinman
op het kerkhof,
hij rustte van zijn zware werk.
Ik kwam om een gedicht
te brengen,
hurkte bij de zwarte zerk,
legde het voorzichtig,
aangedaan
onder een koperen gewicht.
Zag ik de tuinman kijken?
‘k voelde mijn tranen gaan,
hij liet niets blijken.
’k streelde de gekerfde letters,
spelde de bekende bijbeltekst.
Kwam de tuinman in beweging,
gebogen liep hij richting kerk.

Stille tuinman,
met uw bewogen hart,
hebt U misschien
van de innerlijke smart,
snikkend uit mijn
herinnering gegraven,
een groot deel meegedragen?

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Het schilderij van J. Meijer toont een gedeelte van de kerk van Fransum.

Overgave

Mijn God, ik wil het niet
dat Uw Zoon voor mij sterft,
ik wil mijn eigen zonden dragen.
Ik wil niet dat Hij wordt vermoord,
dat kan ik niet verdragen.
Het mag toch niet zo zijn
dat Hij, onschuldig Mens
voor mij zou moeten lijden,
ik kan mijn eigen strijd toch strijden

maar God, wat kan ik anders
dan het uit handen geven
want ik besef maar al te goed
dat ik zo niet kan leven.
Ik geef mij aan U over
met een gebroken hart
en hoor bijna opstandig aan
hetgeen mij zo verwart.

O Heer, hoe groot is Uw genade
U leidt mij rein tot God de Vader.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Schilderij van Henk Helmantel, de preekstoel in de kerk van Fransum

Kopstubber

Kiek es aan,

ons kat gait zich verstoppen,

verdwient vanmörn

achter kaast.

Zien snorhoaren

vol spinnewebben en motten

verschient er op e taast.

Uutbundeg

heb k hom prezen,

hai het mie weer

n grote dainst bewezen.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Ragebol

Hoera, de kat

gaat zich verstoppen,

verdwijnt vandaag

achter de kast.

Zijn snorharen

vol rag en motten,

verschijnt hij

op de tast.

Uitbundig

heb ik hem geprezen,

hij heeft mij weer

een grote dienst bewezen.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

De aquarel is van Christine de Ro, België

Mijn vader

Al zo vaak schreef ik over moeder

maar eigenlijk nooit over hem

terwijl ik zoveel met hem optrok

nog hoor ik soms zijn tweede stem.

Als ik in bed lag bespeelde hij het orgel

ik luisterde stil naar het oefenspel,

de psalmen en gezangen die hij speelde

lukten zonder oefenen ook wel.

Soms denk ik aan hem als ik zaagsel ruik

dan zie ik hoe hij in de werkplaats werkte

wat hij daar maakte vond ik puik

al denk ik dat hij daarvan niet veel merkte.

Als hij het orgel in de kerk bespeelde

mocht ik wel eens bij hem spelen met mijn pop,

ik weet nog dat hij pepermunten deelde

en die van mij was altijd heel snel op.

Ook ging hij wel eens met me schaatsen

zo met de armen overkruist

ik zag de ijzers in het ijs weerkaatsen

we bleven dan heel lang van huis.

We gingen zelfs een keer naar ‘t vuurwerk kijken

maar daarvoor was ik vreselijk bang

en toen ik dat aan hem liet blijken

verliet ik op zijn schouders het gedrang.

Ik was pas negentien toen hij al heenging

hij haalde net de zestig, ’t was zo onverwacht

pas nu ik ’t schrijf komt de herinnering

weer aan zijn liefde en dat geeft me kracht.

De liefde voor muziek die hij me meegaf

die nog na zoveel jaren mij behaagt

troost mij zoals de Herder met zijn staf,

dan voelt het even weer of zijn muziek mij draagt.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Mijn vader nam deze foto rond 1958.

Te beluisteren op www.audiogedichten.nl zie link.

De Kleine Held

De wiekarmen

uitnodigend gespreid

tot elke maalstroom

voorbereid

het weidse landschap

overziend

verwerkt hij water

met de wind.

De polderschoonheid

kopt in blauw

naar ’t stralend rood

op morgendauw.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Het schilderij is van Reinier van den Berg

Dit gedicht is met de foto van het kunstwerk gepubliceerd in het boek "Strijklicht van violen".

(26 augustus 2013)
Zie een preview http://bestelmijnboek.nl/vm-cat/nieuw/strijklicht-van-violen-detail  

Schrijvend voorjaar

In ‘t koude groen
stond nog niet veel
maar met hun kopjes
boven ‘t blad verheven
hebben als vreugdeboden
van nieuw Leven
sneeuwklokjes stil
de LENTE neergeschreven.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gezellig

Een blaadje ritselt
langs het tegelpad.
Hij ruikt de kamperfoelie
in het te lang geworden gras.
Nog even oversteken
dan ziet hij hen
die hij ontmoeten wil.

Ze zijn aan het tomaten kweken,
een kleine kas wacht stil.
Het laatste nieuws
snel opgevouwen,
nu wordt er opgelet.
Hij ziet de blijdschap
in de sterk gekrompen vrouwen
als hij zijn tas tegen het aanrecht zet.

Eén en al aandacht
in hun gezicht
vragen ze naar
zijn nieuwste gedicht.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Het schilderij is van Johan Dijkstra, voorstellend Oostum.