Jacobskruiskruid

Bermen langs de snelweg

kleuren groen en geel,

boeren kleuren als de bermen.

Waar geel het land kleurt

rond een overall

wacht de veestapel op stal.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Diploma - uitreiking

Veelkleurig schilderen we

delen van het leven,

een groot vlak sociaal

boven het cultureel,

door ’t hele doek

zien we onszelf verweven,

hier iets te weinig,

daar weer iets te veel.

Het sociale buigt zich

naar de ander over,

het culturele haalt

het anders in de ander boven,

ziet het ontplooien in verrassend

tot een gouden zonneboog.

Zo komen we tot de voltooiing,

zo vliegeren we naar omhoog!

Coby Poelman - Duisterwinkel


Schilderij boven van Jo van Wiggen

Gepubliceerd in de bundel "Strijklicht van violen"

Een gedeelte uit dit gedicht is gebruikt door kunstenaar Toni Burgering en verwerkt tot een kunstobject voor de Erasmus-universiteit in Rotterdam.

https://www.1001gedichten.nl/gedichten/73246/diploma-uitreiking/

http://cobypoelman.blogspot.com/2018/09/leuk-nieuws-2.html

Spaanse griep

Ze was nog maar een peuter

toen eerst haar vader,

tien dagen later

moeder stierf.

Haar broertje,

een flinke kleuter,

begreep het ook nog niet.

Opeens was oma moeder,

altijd in het zwart,

zwijgen was gewoon.

De zware fotodoos,

keer op keer geopend,

spreekt droefheid,

tekent tijd.

In hun gezichtjes

mist het kind.

Boven verledenfoto’s

ontdekt haar dochter

steeds meer gelijkenis,

herleeft in haar

de jong gestorven moeder.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Golden mensen

Dai mensen, heul beschaaiden,

dai met n haart van gold,

ze bennen de Lichtbrengers van nou,

stoan kloar veur jong en old.

Ze vienden t vanzulfsprekend

wat zai veur aanderen doun,

de zörg dai ze elk geven

gewoon, uut goud fatsoun.

Dai mensen, heul beschaaiden,

dai met n haart van gold

verdaainen wel es een schollerklop,

t is onbetoalboar volk!

Mag ik vandoag es aandacht

veur dizze golden mensen

dai altied gewoon kloarstoan,

aandern zo groag verwennen?

Ik vien joe echte kanjers

as joe der toch nait waren

wel broacht er den vandoag het licht

bie wel t zo donker was?

Doe, laaiverd, zo beschaaiden,

doe met een haart van gold,

ik zet die groag es flink ien t licht

omdat ik van die hol.

 

Coby Poelman - Duisterwinkel

Astma

Hanna wil een hond
maar dat mag niet van haar ma.
Mag ze dan wel een cavia
of een kanarie, een parkiet?
Nee, dat mag ook al niet.
Geen kat, geen rat
maar wel een vis
omdat die zonder haren is.

De vis, zijn naam is Tom
springt zomaar uit de kom,
hij spartelt op het tafelkleed
en hapt naar lucht.
Hanna zucht:
"O mam, nu weet de vis
ook al wat astma is."

Coby Poelman - Duisterwinkel



Uit: "Granaatjes met een gouden slot"