Van harte welkom

Van harte welkom op mijn gedichtenblog.
U mag de gedichten ongewijzigd gebruiken met vermelding van mijn naam.
Voor het verzorgen van een lezing met voordrachten of een workshop kunt u contact opnemen via cobytjeert@live.nl
Er is ook een volledig programma voor Kerst en Pasen met eigen geschreven gedichten en een verhaal.
Mijn boeken zijn verkrijgbaar via mijn mailadres en te leen in de bibliotheek.
Er is ook nog een interview te beluisteren van enkele jaren geleden. https://soundcloud.com/user-671424345/interview-coby-poelman-duisterwinkel-10-07-2017

zaterdag 31 december 2016

Het geheim van oud en nieuw

Wat het rolletje verhult
op nieuwjaarsdag
onthult het knijpertje
ten overstaan van oliebollen,

een laag van sneeuwwit poeder
bedekt wat is geweest,

vannacht begint
het Nieuwe Levensfeest!

Coby Poelman-Duisterwinkel


zondag 25 december 2016

Ken je t even spellen?





t Spel van spellen vaalt mie licht,
ik heur t kniezen op heur gezicht
as ik heur noam neum bie de e
en Pino roup bie ledder p.
Mien man zien noam komt twoi keer veur,
heur opgekropte lach breekt deur.
De steert van d oap huf k nait te spellen,
en noa hetnet komt punt nl
mor ken ze heur ook bellen?

Coby Poelman - Duisterwinkel





Kunt u het even spellen?

Het spel van spellen valt me licht,
ik hoor de grijns op haar gezicht
als ik haar naam noem bij de e
en Pino roep bij letter p.
Mijn man zijn naam komt twee keer voor,
haar ingehouden lach breekt door.
Het apestaartje weet ze zonder spellen,
en hetnet zal wel eindigen op punt nl
maar kan ze haar ook bellen?

Coby Poelman - Duisterwinkel


De Nederlandse versie is gepubliceerd in het boek
"Granaatjes met een gouden slot" (2015 Noordboek)

woensdag 14 december 2016

Intrigerend

Wie is die man
met verrekijker,
hij heeft mij op het oog.
Zie ik hem knipogen
of knijpt hij
voor de kijker.
Ik ga hem tegemoet,

hij ziet mij scherper.
Als ‘k overeind kom
zie ik hem van dichtbij.

Nooit eerder viel mijn oog
op zo’n opmerkelijk schilderij.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Bij een schilderij van Torcqué voor zijn jubileumboek dat is uitgekomen in juli 2011.


Dit gedicht is met een foto van het kunstwerk gepubliceerd in het boek "Strijklicht van violen" (2013)

vrijdag 9 december 2016

Verwachtingsvolle kerst


Laatste loodjes luiden klokken
van nieuw leven,
wegen kloppen van een
moederhart,
baren onrust
als ze zegt
we gaan met Kerst
nog even samen weg.

De kraamtassen gaan mee,
een Maxi-Cosi,
ik zie Maria in mijn dochter gaan
en stel me voor
wat onze Vader voelde.

Klokken luiden
kerstfeest in,
ik zing
met kloppend Vaderhart,
Hij draagt mijn stem
en legt Zijn rust erin.

© Coby Poelman – Duisterwinkel


Geschreven op 25 december 2014

woensdag 7 december 2016

Kunstzinneg



Hij taikende
ien zien schildersvest
en stond n poar stappen
achter de rest.

Zo taikende hai
nait allain t model
moar ook cursisten
waren ien tel,
kiekend noar heur
dai n plekje zocht
en zichtboar taikende
deur de tocht.

Deur dizze zet
poseren heden
ien n beschaiden liest
de ploegleden
uut t verleden.

Coby Poelman-Duisterwinkel


Ienspireerd deur n aquarel
van Anco Wigboldus




Kunstzinnig

Hij tekende
in zijn schildersvest
en stond
een paar passen
achter de rest.

Zo tekende hij
het model
niet alleen
maar ook
de cursisten
om haar heen,
kijkend naar
de geziene vrouw
die schijnbaar
tekende
door de kou.

Door deze pose
poseren heden
in een bescheiden lijst
de kunstenaars
uit het verleden.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geïnspireerd door een aquarel
van Anco Wigboldus

donderdag 1 december 2016

Als kaarsjes

Met kerst mogen we kaarsjes zijn
met geelkartonnen vlammen,
de mensen mogen aan ons zien
hoe mooi de lichtjes branden.

Door al die vlammen wordt het warm
en zal de kou verdwijnen,
ook in het donker is het goed
als je een licht ziet schijnen.

Zo mogen we naar binnen,
die vlammen om ons hoofd,
in onze hand een kaarsje
dat na afloop wordt gedoofd

want kerstfeest is vol warmte
en vol van stralend licht,
we vieren de geboorte van
het Kind met blij gezicht.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Het pinkstert!" (2012)

donderdag 17 november 2016

Het mooiste in de mens

Als we Gods kinderen
door Vaders ogen zien,
zien we de diepte
die zich heeft verborgen,
omhuld door wat ze
van zich laten zien.

Als kinderen van God
door Vaders ogen zien
onthullen ze hun diepste diepte,
de diepte die God zelf
in hen laat zien.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Uit: "Granaatjes met een gouden slot" (2015)

dinsdag 8 november 2016

Wie speelt voor Piet?

Zeg Sint, heb ik het goed verstaan
of is me nu de clou ontgaan,
mag onze Piet niet zwart meer zijn?
Is dit een issue, is het gein?
Als clown ga ik steeds wit geschminkt,
geen kind dat me een kleur toezingt.
Misschien moet ík de kade op
als nepknecht van de nepbisschop.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Foto genomen uit het boek 'Echo van de stilte' van Torcque


Uit: "Granaatjes met een gouden slot" (2015)


donderdag 3 november 2016

Hoi



Veur ons riedt n auto,
hai valt op
met op zien bumper
hoi met smileykop,
doar knapt n mens
gewoon van op!

Coby Poelman-Duisterwinkel


Ook nijsgierig worden noar de sjefeur van dizze opfleurende auto?



vrijdag 21 oktober 2016

Noordpolderzijl



Tussen de stilte
lispelen golfjes
onder welluidend
vogelgezang,
fluisteren rietkragen
wind over land,
grazen koelbloedige
Belgische paarden
in kwelders achter
de wakerdijk,
waden kinderen
door het slijk.

Wandelaars
kijken hun ogen uit,
vormen een kleurige
sliert door de polder,
lucht ademt nodigend
Rottumeroog,
de waker geleidt je
indachtig omhoog.

Noordpolderzijl
een lust voor het oog.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Velden vol melodieën" (2016)


Gepubliceerd in het januarinummer 2013 van het tijdschrift 'Noorderland'

Bovenstaand schilderij van Noordpolderzijl is één van de cadeaus, die Ranomi Kromowidjojo tijdens haar huldiging in Sauwerd kreeg. Het schilderij is gemaakt door kunstenares Antje Sonnenschein uit Eenrum. Toen Ranomi klein was ging ze vaak met haar oma en haar broer naar de dijk bij Noordpolderzijl. Deze plek heeft haar hart veroverd. Vandaar dat de gemeente Winsum het schilderij aankocht, om het de zwemster cadeau te geven.
"Wat een symboliek: de kleur oranje en de gouden gloed van de zon. Noordpolderzijl is zoals voor velen, ook een geliefde plek van Ranomi. Galerie Het Raadhuis en Antje Sonnenschein zijn trots en hopen dat Ranomi in haar drukke leven een mooi rustpunt vindt als zij kijkt naar Noordpolderzijl!", zegt de kunstenares over het schilderij. (Bron: de Weekkrant)

zondag 9 oktober 2016

Herfstmuziek

Schrompelend geel
en stervend bruin
zingt ritselend in de wind
stijgend, dalend,
krijgertje spelend
achterstevoren
van klinkers naar zand,

opnieuw blaast een windvlaag
in fluittoon door steegjes
het dorre bruin
krijgt een nieuwe kans,
rollebolt, knispert
speelt haasje-over
met diep donkerpaars
in vliegende vaart,
duikelend, springend,
wervelend, hopend

uitbundig klinkt in
muziek van de herfst:
"de Schepper wint het
van stervensernst!"

Coby Poelman-Duisterwinkel
 

dinsdag 4 oktober 2016

Natuurschoon


Lakens
bleken op de groene velden,
lakenvelders breken
in pinguïnkleur
het groen.

Coby Poelman-Duisterwinkel 

Uit: "Granaatjes met een gouden slot" (2015)

woensdag 28 september 2016

Veelkleurig

Hoe kleurig zijn wij mensen,
kinderen van God,
de een kleurt de ander,
anderen kleuren in,
veelkleurig vormt zich een geheel.
Al kleurt de een iets anders,
een ander iets te veel,
toch is een rode draad te zien
door kleurenbogen heen,
verbindend en bevrijdend,
beminnelijk en leidend.

Als kleuren niet meer mengen
maar opgaan in alleen,
zoek dan die rode draad langszij,
de stem die enkel vraagt: ‘Volg Mij.’

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven n.a.v. een preek op 24 april 2016

vrijdag 23 september 2016

Opzichtige eend



Eerst was ik gewoon een eend
zoals zovele in die tijd
maar op een dag was er een man
die mij wat krapjes vond,
hij maakte mij wat groter,
ik werd iets minder rond,
hij reed met mij door heel het land,
en velen keken op,
een eend als ik was heel uniek,
het land stond op zijn kop,
het klinkt misschien een beetje raar
maar wie doet uit de doeken
waarom bleef ik onopgemerkt
in wereldrecordboeken?

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Velden vol melodieën" (2016)


De vader van mijn vriendinnetje had gouden handen.
Als het gezin groter werd maakte hij de auto langer.

zaterdag 10 september 2016

Trouwringen



De ringen van trouw
op deze huwelijksdag
als symboliek gegeven
zijn als de jaarringen
van jullie levensboom
geworteld in Gods liefde
met elkaar verweven.

Zolang de trouw
door liefde wordt gevoed
is jullie levensboom gezond
en groeit hij goed.

De ringen van Gods trouw,
die jullie jaarringen omgeven
vormen draagkracht
voor de mooiste vruchten
van het huwelijksleven.

Coby Poelman - Duisterwinkel


Uit de bundel 'Verrassend uitzicht'


In het Gronings


Traauwringen

De ringen van traauw
as symboliek
op dizze traauwdag geven
bennen as de joarringen
van  joen levensboom
worreld ien Gods laaifde
met mekoar verweven.

Zolaang de traauw
deur laaifde voud wordt
is joen levensboom gezond
en gruit er goud.

De ringen van Gods traauw
dai joen joarringen omgeven
vörmen droagkracht
veur de mooiste vruchten
van joen huwleksleven.


Coby Poelman - Duisterwinkel

dinsdag 6 september 2016

De Abdij

De klank van mijn gang
verbreekt de stilte
van de middeleeuwse kerk.
Waar ik ga zitten
gaat het zwijgen verder.
Hier zaten wij
zondag aan zondag.
Rond de antieke tafel
droeg men brood en wijn.
De kansel ademt geest
van pluriformiteit.

Eeuwen lang werd hier
geloof beleden,
leeuwenbank omgeven,
voorover buigend namen
in gedachten opgeschreven;
hervonden zangers van de cantorij
hun evenwicht op de in stenen
uitgehouwen randen
bij ’t repeteren van de Vogelmis,
hun zeer geliefkoosde
geloofsbelijdenis.
Hier kwamen en hier gingen
monniken, muzikanten,
Abdijconcertbezoekers,
kosters en predikanten.

We wreven bijenwas
in het doorleefde eiken.
De zon doorschijnt het stof
in gotisch vormgegeven glas.
Het kraken van mijn jas
vertolkt het amen
van mijn spontaan
ontstane dank aan God.

De zware buitendeur
nog in mijn handen
speur ik op de kale trap
naar de gewiste sporen
van wisselende organisten.
In de Abdijstraat
klinkt later mijn gedempte stap.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit "Velden vol melodieën" (2016)



Het schilderij is van de hand van Anco Wigboldus.
Het is geschilderd vanuit de pastorietuin aan de Kloosterstraat, de achterzijde van de Abdijkerk te Aduard.

donderdag 1 september 2016

Zin om te zingen

Zie je die bloemenpracht,
groet van je Metgezel,
hoor je de braamsluiper
fluiten in ’t bos?

Raakt je hun schoonheid, zo
Scheppergetuigende,
barst je spontaan in een
ode toch los?

Coby Poelman - Duisterwinkel

Uit: "Velden vol melodieën" (2016)

vrijdag 26 augustus 2016

Sterren in de morgen

Duizenden sterretjes
twinkelen in het gras,
de zon spiegelt
regenboogkleuren,
het groen in de morgen
als de hemel bij nacht,
het licht van Gods goedheid
dauwt schitterpracht!

Coby Poelman-Duisterwinkel


Uit: "Verrassend uitzicht" (2013)

zaterdag 13 augustus 2016

Koor op de vlucht


Daar liggen ze
tussen ons in
vullend de ruimte
naast mijn kussen
ik luister of ik ze nog hoor
het koor van speelse muggen

’t is toch niet waar
’t is toch te gek
hij heeft gelijk gekregen
het muggenkoor
met alle leden
op de vlucht
voor enkel lucht
van één aardappel
rauw en doorgesneden!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Velden vol melodieën"  (2016)

woensdag 3 augustus 2016

Opgeheven geheim

Ik kan het nu wel zeggen
zei ze zacht,
hoe op een dag
ze boven wilde kijken
maar van de kinderen
mocht ze niet op de trap,
‘k ben heel voorzichtig
achter haar aan geklommen,
ze was de koningin te rijk,
zo blij nog even
weg te kunnen dromen
in haar vroegere koninkrijk.

Maar de weg terug,
een uur waren we bezig,
toen ik bezweet bedacht wat nu
werd me iets ingegeven,
we gingen op de knieën,
tree voor tree.

Het was zo’n lieve vrouw,
ik gunde het haar zo
die ene wens
te gaan vervullen,
het is gelukt,
ik kan ‘t je nu
in alle openheid onthullen.

Ontroerd ontmoette ik
haar blik,
zij bracht wie ik zo miste
hier beeldend in herinnering,
zo liefdevol, als een vriendin,
ik zag in haar
die donkere ogen lichten.

Coby Poelman-Duisterwinkel


dinsdag 26 juli 2016

De weg naar Haren

De kat ligt op de plattegrond,
juist daar waar ik moet zijn.
Hij ligt zo lekker, ‘k duw hem zacht
naar ‘t Overwinningsplein.
Hij gaapt me aan, rekt zich eens uit
zijn kop op ‘t Hoornse meer,
zijn staart zwiept bij die actie
gevaarlijk heen en weer.
Een uitgebreide wasbeurt
vindt op de Hondsrug plaats
waar ik hem weg kan lokken
met een stuk geitenkaas.

‘k zit naast hem op mijn knieën,
hij volgt mij op de voet,
ik volg de weg naar Haren
die ‘k vind in overvloed.

Coby Poelman-Duisterwinkel


Uit: "Velden vol melodieën" (2016)

dinsdag 28 juni 2016

Fluisterend gewas

Als ze gezellig
keuvelend plukken,
gelijktijdig bukken,
ziet ze op slag weer
de jongen in hem,
schuilgaand achter
zacht getinte
vlinderachtige
bloemenpracht.

Hij vroeg haar
zijn Lathyrus
te bekijken.
Zijn stralende blik,
dat nodigend gebaar,
in zijn andere hand
een vaasje,
onweerstaanbaar.

Plukkend als toen
fluistert ze kussend:
Eventjes maar,
peultjes zijn immers
toch zo klaar.

Coby Poelman-Duisterwinkel


Gepubliceerd in : "De voordracht"

Het kunstwerk is van J. Bauer-Stumpff

dinsdag 21 juni 2016

De langste dag

Bij haar geboortedatum siert
een sterretje de steen,
daar waar een kruisje is gekerfd,
die datum ging ze heen.

Hoe zal het zijn geweest
op haar geboortedag,
ik stel me zomaar voor
hoe ze in moeders armen lag,
haar vader daarbij naar haar keek
speurend op wie hun dochter leek.

De datum van
haar gang naar Huis
gekerfd achter het
kleine kruis
bericht de aanvang
van de zomer.

Vandaag draag ik
dezelfde jurk
bedenk ik
als ik even hurk,
het was toen 30 graden,
kom, denk ik
vastberaden.

Vier jaar na dato,
de dag van het kruis
begeef ik me weer
op weg naar huis,
dichtend over
de Grote Zomer.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven op 21 juni 2009

woensdag 15 juni 2016

Onder de pannen

Gierzwaluwen, 
ze zwerven rond de
middeleeuwse kerk, 
hoog boven kloostertuinen, 
klapwiekend
met hun rappe vleugels
roepen ze elkaar, 
happen naar insecten, 
nestelen onder het
pannendak, 
in de Abdijstraat
slaan ze af. 

Het doet me denken
aan een psalm, 
hoe vinden ze toch
elk jaar weer
de weg naar de Abdij. 

Zie ik zo’n zwaluw
rond de kerk, 
voel ik de Geest erbij.

Coby Poelman-Duisterwinkel 

Uit: "Velden vol melodieën" (mei 2016 uitg. Friese Pers Boekerij/Noordboek)


Het schilderij boven is van de hand van Anco Wigboldus.
Het is geschilderd vanuit de pastorietuin aan de Kloosterstraat. Het is de achterzijde van de Abdijkerk te Aduard.

woensdag 8 juni 2016

Wat is wijs?



Ze zei dat ze het niet begreep,
dat van die wijze maagden,
zij vond dat ze maar egoïstisch waren,
was dit nou wat God wou?
Zij kwam met een veel beter plan,
de dwazen konden toch gewoon
meelopen in hun licht?
Ik vond het wel getuigen
van wijs en helder inzicht.

Waar bleef ik nou,
had ik geen uitleg klaar?
Ik kende zo goed het verhaal,
waar bleef mijn wijsheid nu zo gauw,
ik was verrast door wat zij zei
over dat meegaan met het licht van wijzen,
toen ik dat uitsprak zag ik dat ze straalde,
geef Heer dat dát nu juist het meest uithaalde.

Coby Poelman – Duisterwinkel

Geschreven voor www.gedichtensite.nl voor het thema "Wijsheid"
Aan dit gedicht is de gouden veer toegekend.