Van harte welkom

Van harte welkom op mijn gedichtenblog.
U mag de gedichten ongewijzigd gebruiken met vermelding van mijn naam.
Voor het verzorgen van een lezing met voordrachten of een workshop kunt u contact opnemen via cobytjeert@live.nl
Er is ook een volledig programma voor Kerst en Pasen met eigen geschreven gedichten en een verhaal.
Mijn boeken zijn verkrijgbaar via mijn mailadres en te leen in de bibliotheek.
Er is ook nog een interview te beluisteren van enkele jaren geleden. https://soundcloud.com/user-671424345/interview-coby-poelman-duisterwinkel-10-07-2017

zaterdag 29 december 2018

Nieuwjaarsbede

Moge het nieuw gegeven jaar
ons openvouwen voor elkaar,
moge Zijn licht door werelds nacht
ons brengen waar Hij wordt verwacht.

Coby Poelman - Duisterwinkel

donderdag 6 december 2018

Cinquiano voor de mus


Een bons,
fel gekwetter onder het raam,
bewegingloos, nog warm,
geen borstklop meer,
tsjilpstil.

Coby Poelman – Duisterwinkel

Gepubliceerd in: "Beleef de dag" (2015)

Het kunstwerk is van Joke Frima,

vrijdag 16 november 2018

Trouwringen



De ringen van trouw
op deze huwelijksdag
als symboliek gegeven
zijn als de jaarringen
van jullie levensboom
geworteld in Gods liefde
met elkaar verweven.

Zolang de trouw
door liefde wordt gevoed
is jullie levensboom gezond
en groeit hij goed.

De ringen van Gods trouw,
die jullie jaarringen omgeven
vormen draagkracht
voor de mooiste vruchten
van het huwelijksleven.

Coby Poelman - Duisterwinkel


Uit de bundel 'Verrassend uitzicht'


In het Gronings


Traauwringen

De ringen van traauw
as symboliek
op dizze traauwdag geven
bennen as de joarringen
van  joen levensboom
worreld ien Gods laaifde
met mekoar verweven.

Zolaang de traauw
deur laaifde voud wordt
is joen levensboom gezond
en gruit er goud.

De ringen van Gods traauw
dai joen joarringen omgeven
vörmen droagkracht
veur de mooiste vruchten
van joen huwleksleven.


Coby Poelman - Duisterwinkel

zondag 11 november 2018

Mien suntmetinus



“Woar is mien suntmetinus moeke.”
“Op t klaine zollertje, vot om t houkje achter de holten kovver.
Denk om de leste tree, traproeden goan aal lös. Pa mot er neudeg es noar kieken.”
Ik ben al boven. Deur van zoller kroakt.
Der schient n miezereg stroaltje zunlicht deur t roamke aan Wegters kaant.
Keulse potten stoan op n rieg noast n blomtoaveltje met kringen ien t blad.
Au, as k mien suntmetinus pakken wil steut ik mien kop. Weer nait om balken docht.
k Heb hom.
Met suntmetinus ien haand stroekel ik over de leste tree, veur mie nou de eerste, met de lösse traproede. Doar kleddert hai al noar beneden. Ik ken mie nog net vastgriepen aan leuning.
Moeke staait al onder aan trap. “Wat heb ik nou zegd. Gelukkeg is t goud oflopen.”
“Zitten der gain deuken ien mien suntmetinus?”
t Is goud goan. Reinder het hom moakt van n old blik. Hai het er gatjes ien sloagen met n hoamer en n spieker. As keerske aan is schient ien t duuster n meulen en n kerk.
Der zit onderien t blik n stuk holt met n rondje der uutzoagd, doar ken t keerske ien.
Aan n iezerdroadje ken je hom vasthollen mor den krieg je wel verbraande handen.
Wie deden der den n stokje omhen. Zo kon je der met lopen as t 11 november was.
Twai doagen loater waren oma en mien zuster joareg.
Om dizze tied van t joar waren wie aaltied misselek van alle lekkers wat wie oplopen haren.
Doar kwamen den ook nog gebakjes overhen.

Suntmetinus staait nou bie mien schoonzus ien koamer veur de pronk.
As k hom stoan zai komt mien kiendertied weer boven.
k Huf der nait ains trap veur op.

Coby Poelman - Duisterwinkel


donderdag 1 november 2018

Zoveel lieve mensen in Groningen


In een lekker zonnetje fiets ik met stevig opgepompte banden in een lekker tempo naar de stad. Onderweg haal ik nog iets voor bij de koffie en een klein uurtje later notuleer ik op de vergadering. Na de vergadering fiets ik naar de bloedbank om voor de 36e keer bloed te geven. Omdat het middagpauze is eet ik nog even een banaan en op verzoek van de bloedbank nog een bolletje met kaas en een beker cup a soep. Na de donatie nog een kop thee met een gesuikerde koek. Denk erom hoor, de thee is kokend heet.  Ik doe rustig aan, heb alle tijd.
Als ik denk dat het verantwoord is vervolg ik mijn fietstocht om naar huis te gaan. In de Sint Jansstraat voelen mijn benen wat zwaar en als ik de hoek van de Martinikerk om ben en bij de bushaltes langs fiets begin ik me licht in het hoofd te voelen. Dus toch nog niet verantwoord om te gaan fietsen. Ik stap meteen maar af omdat ik aan voel komen dat ik een veilige plek moet zoeken. Op het trottoir leun ik op mijn fiets.  Mijn ongewone gedrag begint op te vallen. Een vrouw vraagt of het wel goed met me gaat. Als ik aangeef dat ik me duizelig voel wijst ze op een hekje bij het gemeentehuis. Ga daar even zitten anders. Ik doe wat ze zegt en dan gebeurt er opeens heel veel. Iemand zegt zullen we de beveiliger roepen? Een ander vraagt me mijn fiets los te laten. Twee sterke mannen ondersteunen mijn beide armen en schuiven een rolstoel onder me zodat ik kan gaan zitten.
Ik vraag naar mijn tas die in mijn fietstas zit. De vrouw geeft me die op mijn schoot, samen met mijn fietssleutels. Ze heeft overal al voor gezorgd. Ik word het gemeentehuis ingereden en iemand heeft 112 gebeld. O nee, asjeblieft, er hoeft geen ambulance komen, ik heb bloed gegeven, het komt zo wel weer goed. Ik zeg dat het altijd goed gegaan is met bloedgeven en dat het al de 36e keer was. Dat de weg helde en ik dus wat meer kracht moest zetten maar op tijd ben afgestapt omdat ik voelde aankomen dat het niet goed ging. De jonge man kijkt heel ernstig en vertelt in zijn mobiel dat ik het verhaal goed kan navertellen en dat er ook weer meer kleur op mijn wangen komt. De ambulance komt voorlopig niet tenzij toch nodig. Ik krijg een bekertje water en nog een.
Iemand zegt dat mijn ogen nu weer helder kijken en vraagt of ik van de rolstoel naar de bank kan lopen. Dat lukt. Op de bank krijg ik nog een kop koffie en voortdurend houdt men mij in de gaten. Vooral de beveiliger blijft continue in de buurt.
Dan komt hij naar me toe en zegt dat ik toch echt even buiten kennis geweest ben. Toen ik op dat hekje zat is mijn hoofd achterover tegen de muur gebotst en ik had niet gereageerd op een paar vragen. Mocht ik op die plek hoofdpijn krijgen dan weet ik waar het van komt. Dat heb ik inderdaad niet gemerkt. Ik blijf nog ongeveer een uur op het bankje zitten, bel mijn man en app onze kinderen en mijn zussen en iemand van de vergadering.
Ondertussen krijg ik van een vrouw een koekje en nog een kop koffie van de beveiliger. Ik zeg tegen hem dat ik naar de supermarkt om de hoek ga om wat mueslibolletjes te halen. Als ik een toilet zoek en er een vind die op slot is staat hij al weer achter me met de sleutel, de beveiliger, om me erin te laten. Als ik ga bedank ik hem voor de goede zorgen en wandel naar de supermarkt. Buiten eet ik mijn bolletjes op, pak de fiets en loop voor de zekerheid met de fiets aan de hand naar de bieb. Daar komt mijn man me halen en fietsen we samen naar huis.
Aan al die lieve mensen in de stad Groningen wil ik zeggen: Wat een schatten zijn jullie, heel hartelijk dank voor al jullie goede zorgen. Ik weet niet wie de vrouw is die mijn fiets op slot zette, ik weet niet wie de jongeman is die 112 belde, ik weet niet wie mij naast de beveiliger nog meer heeft ondersteund en in de rolstoel heeft gezet maar één ding weet ik wel, jullie hebben een hart van goud! En dat geldt ook voor al die lieve mensen op de bloedbank. Ik kom gewoon weer geven hoor, zal dan van te voren even iets meer eten en wat eerder.

Coby Poelman - Duisterwinkel, gebeurtenis rond 14.00 uur op 31 oktober 2018

maandag 15 oktober 2018

Jacobskruiskruid


Bermen langs de snelweg
kleuren groen en geel,
boeren kleuren als de bermen.
Waar geel het land kleurt
rond een overall
wacht de veestapel op stal.

Coby Poelman - Duisterwinkel

woensdag 10 oktober 2018

Diploma - uitreiking


Veelkleurig schilderen we
delen van het leven,
een groot vlak sociaal
boven het cultureel,
door ’t hele doek
zien we onszelf verweven,
hier iets te weinig,
daar weer iets te veel.

Het sociale buigt zich
naar de ander over,
het culturele haalt
het anders in de ander boven,
ziet het ontplooien in verrassend
tot een gouden zonneboog.

Zo komen we tot de voltooiing,
zo vliegeren we naar omhoog!

Coby Poelman - Duisterwinkel


Schilderij boven van Jo van Wiggen

Gepubliceerd in de bundel "Strijklicht van violen"

Een gedeelte uit dit gedicht is gebruikt door kunstenaar Toni Burgering en verwerkt tot een kunstobject voor de Erasmus-universiteit in Rotterdam.

https://www.1001gedichten.nl/gedichten/73246/diploma-uitreiking/

http://cobypoelman.blogspot.com/2018/09/leuk-nieuws-2.html

vrijdag 5 oktober 2018

Spaanse griep

Ze was nog maar een peuter
toen eerst haar vader,
tien dagen later
moeder stierf.

Haar broertje,
een flinke kleuter,
begreep het ook nog niet.
Opeens was oma moeder,
altijd in het zwart,
zwijgen was gewoon.

De zware fotodoos,
keer op keer geopend,
spreekt droefheid,
tekent tijd.
In hun gezichtjes
mist het kind.

Boven verledenfoto’s
ontdekt haar dochter
steeds meer gelijkenis,
herleeft in haar
de jong gestorven moeder.

Coby Poelman - Duisterwinkel

woensdag 3 oktober 2018

Golden mensen

Dai mensen, heul beschaaiden,
dai met n haart van gold,
ze bennen de Lichtbrengers van nou,
stoan kloar veur jong en old.
Ze vienden t vanzulfsprekend
wat zai veur aanderen doun,
de zörg dai ze elk geven
gewoon, uut goud fatsoun.
Dai mensen, heul beschaaiden,
dai met n haart van gold
verdaainen wel es een schollerklop,
t is onbetoalboar volk!

Mag ik vandoag es aandacht
veur dizze golden mensen
dai altied gewoon kloarstoan,
aandern zo groag verwennen?
Ik vien joe echte kanjers
as joe der toch nait waren
wel broacht er den vandoag het licht
bie wel t zo donker was?

Doe, laaiverd, zo beschaaiden,
doe met een haart van gold,
ik zet die groag es flink ien t licht
omdat ik van die hol.
 
Coby Poelman - Duisterwinkel

dinsdag 2 oktober 2018

Astma


Hanna wil een hond
maar dat mag niet van haar ma.
Mag ze dan wel een cavia
of een kanarie, een parkiet?
Nee, dat mag ook al niet.
Geen kat, geen rat
maar wel een vis
omdat die zonder haren is.

De vis, zijn naam is Tom
springt zomaar uit de kom,
hij spartelt op het tafelkleed
en hapt naar lucht.
Hanna zucht:
"O mam, nu weet de vis
ook al wat astma is."

Coby Poelman - Duisterwinkel



Uit: "Granaatjes met een gouden slot"

maandag 24 september 2018

Tied veur aander nijs

Zuchtend
om de beelden
ien t joernoal
denk ik aan
t kopschudden
van moeke vroeger.
Niks nijs.

Onder iendruk
deur beelden
van Gods Koninkriek
volg ik
t leste nijs,
te mooi veur
t sjoernoal.

Coby Poelman - Duisterwinkel

donderdag 30 augustus 2018

t Örgel speult

“t örgel speult”
ston op e liturgie.
Örganist doacht:
zal ik den moar
ien kerk zitten goan
en oafwachten
wat er komt?
Hai keek es ien t rond.

Ienaind
werd e roakt deur een waike
toets van zien gewaiten
en terstond
speulde örgenist
vol groatie
zien ontroerendste
iemprovisoatie.

Dit komt nait van miezulf 
wis hai dai nou begreep
hou t kwaam wat örgel dee.

Coby Poelman - Duisterwinkel

zaterdag 25 augustus 2018

Stille woorden



Woorden worden stil geboren,
doen je verwonderd staan
over wie gedachten ordent,
je pen bestuurt
op het gebroken wit
dat zich in strofen vult en vult,
tot alles wat geschreven is
de schepper ervan spiegelt
en in de witregels weerkaatst
Zijn engelengeduld.

Hij laat in wat je schreef
toen jij het nog niet wist
ten diepste van zich horen.
Je leest en leest
totdat je hart zich vult
met wat Hij je wil zeggen
die jou in kantlijnen omhult.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Met dit gedicht doe ik  mee aan de bloghop van juli/augustus 2018 thema: ‘ de ansichtkaart’ van Ron de Graaff  http://rondegraaff.blogspot.com/2018/07/zomertijd.html




Je wilt wel eens een beschreven kaartje sturen aan een goede vriend(in) en wat is het dan soms moeilijk om de juiste woorden te vinden. Tijdens het schrijven krijg je de woorden.

Geloof je nog steeds?

Hij had haar jaren niet gezien
en vroeg of ze nog steeds geloofde.
“Ja”, zei ze zacht
en stralend tegelijk,
“ik houd van Hem
en denk nog vaak eens terug
aan wat ik Hem beloofde”.

Hij wist niet wat hij daarop
nog zou zeggen
maar zij gebaarde
dat hij háár niets hoefde
uit te leggen.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Gepubliceerd in de bundel "Verstillend Licht" (2012)

zondag 12 augustus 2018

Zondag

Uw zon verrijkt de zomerdag
uw Geest is zacht aanwezig,
uw Woord klonk in de morgendienst,
nog nagenietend zont de zondag voort,
het lichtdoorlatend groen
kleurt tegen hemelblauw,
schaduw fluistert uw luister.

Waar zondag maandag wordt,
het donker licht ontmoet
ontwaakt in mensenogen
opnieuw uw zondagsgroet.

Coby Poelman - Duisterwinkel

donderdag 2 augustus 2018

De breimachine

Samen kochten ze een breier,
wisselden die om de maand,
truien, sokken, soms een vest
rolden uit het naaldenbed.
Van links naar rechts
roetsjte de slee,
de maand vloog om,
geen pand bleef stranden.
Leeg kwam het de ander toe,
per auto of bij vlagen
te voet met wandelwagen
tot een tweede werd gekocht.

Nu liggen in hun kasten
de breiers werkeloos te wachten.

Coby Poelman - Duisterwinkel


Gepubliceerd in de bundel "De voordracht" (2013)

zondag 29 juli 2018

Pastorieherinnering

Al smerend zie ik weer
hoe de oude vrouw
mij het behangen leerde,
geweekte banen
wachtten op haar komst.
Voorzichtig manoeuvrerend
op de stalen treden
drukte ze de bovenkant
tegen het plafond.
Haar zelf genaaide rok
klokte tot ver onder haar knie,
Ik hoor haar stem nog schallen
door de holle pastorie.

Mijn handen strijken rand op rand,
de banen hechten aan de wand,
voldoening stijgt,
het schallen zwijgt.

Toen werd een welkom voorbereid,
ik denk opeens aan Vader
die ons woningen bereidt.

Coby Poelman - Duisterwinkel

maandag 23 juli 2018

Ons dorp twinkelt!

Het dorp is anders sinds die dag
dat ik het door zijn oogjes zag,
kijk oma en hup, weg was hij,
vanaf de glijbaan riep hij mij.

Ik fiets mijn krantenwijk
met een vernieuwde kijk,
hier speelde hij met zand,
daar trok hij aan mijn hand,

ons dorp is door hem ingekleurd,
ik voel me door hem opgefleurd,
wanneer ik nu het dorp door rijd
beleef ik zijn aanwezigheid!

Coby Poelman - Duisterwinkel


vrijdag 20 juli 2018

POP en PAP

Ze helpen met de afwas
pratend over pop en pap
maar het is niet
wat ze er vroeger
mee bedoelden,
het heeft te maken
met persoonlijkheid
en plannen,
ontwikkeld als ze zijn.

Ik luister,
zachter in mijn actie
met de pannen,
hoe lang geleden
waren ze nog klein….

Coby Poelman - Duisterwinkel

woensdag 18 juli 2018

Om te zingen!


O mooie bosbeekjuffer
in zo glanzend blauw,
hoe statig is je houding
zo keurig in je vouw,
hoe fijntjes
je vleugellijntjes,
hoe blinkend je staart,
azuurkleur siert je kopje,
je halsje en je kraag.

O mooie bosbeekjuffer
tegen het lichte groen,
je kleurt de zomerdagen,
betovert het seizoen,
alsof je wilt vertellen
mijn Maker is dichtbij,
bekijk zijn mooie kleurkeus,
een kunstenaar is Hij.

O mooie bosbeekjuffer,
een lied stijgt op in mij.

Coby Poelman - Duisterwinkel