Van harte welkom

Van harte welkom op mijn gedichtenblog.
U mag de gedichten ongewijzigd gebruiken met vermelding van mijn naam.
Voor het verzorgen van een lezing met voordrachten of een workshop kunt u contact opnemen via cobytjeert@live.nl
Er is ook een volledig programma voor Kerst en Pasen met eigen geschreven gedichten en een verhaal.
Mijn boeken zijn verkrijgbaar via mijn mailadres en te leen in de bibliotheek.
Er is ook nog een interview te beluisteren van enkele jaren geleden. https://soundcloud.com/user-671424345/interview-coby-poelman-duisterwinkel-10-07-2017

dinsdag 9 november 2021

Dankbaar voor vaccin

 



Dankbaar voor het leven

dat ons wordt gegeven

hoor ‘k helaas ook tegen, dwars,

boos, wantrouwend, wars,

je wilt toch van dit virus af,

niet nog meer mensen in het graf.


Ga je ver op reis,

betaal je ook de prijs,

soms moet je ingeënt

niemand die dat ontkent,

je wilt toch geen malaria

geen tyfus en geen cholera,

je neemt soms tegen zin

toch maar een reisvaccin.


Dankbaar voor wat men gaf

neem ik mijn petje af

voor alle zorg en medici

de GGD en ieder die

eraan heeft meegewerkt

dat de gezondheid sterkt.


Coby Poelman-Duisterwinkel

zaterdag 30 oktober 2021

Onze dorpsgenoot

 


Hij schilderde de kerk

die veel voor hem betekende,

hij was er ouderling,

heeft zijn geloof beleden,

zijn kinderen zijn er gedoopt,

hij was actief meelevend.


Hij zong er in de Cantorij,

hielp mee met wat gebeurde,

was dankbaar voor het goede,

leed mee met elk die treurde,

een trouwe kerkganger was hij,

vergaderde en was gastvrij.


Wat was hij vaak te vinden

in ‘t kerkje van zijn vrind,*

waar hij zo graag bediende

in ‘t theehuis, graag geziene.


Dag Jan, je werk blijft voortbestaan

nu jij van ons bent heengegaan.

De kerk, het huis van wie ons schiep

waar jij zo graag naar binnen liep

is door jouw hand op doek ontstaan,

dat jij bij God mag binnengaan.


Coby Poelman-Duisterwinkel


*Het zelfgebouwde kerkje van boer Harkema in Den Ham waar bussen vol mensen naar kwamen kijken. Jan Meeuwsen deed daar de rondleidingen en eindigde die met het zingen van een lied.  Hij schonk koffie en thee in het theehuis waar zijn schilderijen ook tentoongesteld werden.

zondag 30 mei 2021

Burengerucht



Hee, stil es, kiek es even.
Wat is er bie de buren te beleven?
t Meziekkorps speult ien vol ornoat
en speult uutbundig ien de moat:
“Hai leve hoog, hai leve hoog”
veur buurman die noar boven toog.

Doar verschient er op balkon.
Glundert noar de bariton.
Hai heurt het met plezaaier aan.
As t oaflopen is kiekt er ze aan
en geeft een welgemaind applaus.
Hai liekt woarempel wel de paus!

Even spieken ien de papieren
wat of hier vaalt te vieren.
Zien nije kroonjoar is begonnen
en zai het dit kedo verzonnen.
Buurman, wie hopen ien ons leven
veul serenoades met joe te beleven.

Coby Poelman - Duisterwinkel

vrijdag 5 maart 2021

Democratisch appel

 


Er is iets wat ik niet begrijp,
nipt won de één
van iemand die verdween.
Een ander ging met de positie heen.
Waarom gaat men voorbij
aan een man als hij?

Coby Poelman-Duisterwinkel


vrijdag 26 februari 2021

Ha die opa!

 



zo kende ik u niet,
wat dacht u, laat mij ook eens
in die mooie wagen
waar mijn schoonzoon
op een dag zomaar
mee op kwam dagen?
Wat een slee zeg,
nee, dat was u niet gewend,
ik heb u enkel met een fiets
of fietskar nog gekend.
Ik vind u zo geweldig chique,
met uw zondagse hoed,
wat zult u trots geweest zijn,
het staat u supergoed.
Zo wil ik ook wel op de kiek,
o u bent echt fotogeniek,
oom Henk heeft vast genoten,
zijn schoonvader achter het stuur,
voor al die dorpsgenoten
een onvergetelijk uur.
Wat wenste ik u graag
een hele goede reis
al kwam u vast niet ver
zonder een rijbewijs.

Coby Poelman-Duisterwinkel

vrijdag 29 januari 2021

Kibbernde handjes



Vanuut de linkerkaant van t laand
komt er t beeld ienlopen,
half stroekelnd deur de hoge snij,
zien au geroup verbrekt de stilte,
mofkes zwabbern uut zien mouwen.

Pabbe is drok aan t snijpop rollen,
twai donkere sporen breken t wit,
den heurt er t jonkje achter zich.
Hai draait zich noar hom om,
ik heur wat onverstoanboars,
pa legt zien handschounen op e grond
en wrift op hurken de kibberhandjes smeu,
den stopt de film en speul k hom overnij.

Ik ken der nait genog van kriegen,
mien lutje laiverd met zien pabbe,
doekend ien de snij.

Coby Poelman-Duisterwinkel