Van harte welkom

Van harte welkom op mijn gedichtenblog.
U mag de gedichten ongewijzigd gebruiken met vermelding van mijn naam.
Voor het verzorgen van een lezing met voordrachten of een workshop kunt u contact opnemen via cobytjeert@live.nl
Er is ook een volledig programma voor Kerst en Pasen met eigen geschreven gedichten en een verhaal.
Mijn boeken zijn verkrijgbaar via mijn mailadres en te leen in de bibliotheek.
Er is ook nog een interview te beluisteren van enkele jaren geleden. https://soundcloud.com/user-671424345/interview-coby-poelman-duisterwinkel-10-07-2017

vrijdag 28 januari 2011

Ferdinand van Wolde





Zie onze Ferdinand
hij zit daar maar
in die Martinitoren
zo hoog en zo verloren,
zijn schildersattributen
gevaarlijk op de rand.

De schoonheid van de stad
kan hem zo diep bekoren

met hartenpijn moet ik
hem in zijn passie storen
vader heeft je nodig
in de kartonnage,
ach jongen toch,
wat een pláátje!

Coby Poelman-Duisterwinkel.


Van Wolde (1891-1945) schilderde al op 13 jarige leeftijd een Gezicht vanaf de Grote Markt vanaf de Martinitoren.
Na de kunstacademie Minerva werkte hij in de kartonnagefabriek van zijn vader aan de Schoolholm en ontwierp hij advertenties of reclamedrukwerk. Het meeste geld verdiende hij met het maken van kalenders, waarvoor hij het hele land doorreisde. Een selectie van de foto's die hij maakte diende als voorbeeld voor zijn steendrukken, waarvan hij kalenderbladen liet drukken.
Zijn werk bestaat vaak uit een schuin opgebouwde compositie: tenminste één kant wordt afgesloten door bomen of gebouwen en via diagonalen wordt het oog naar het centrum van het beeld getrokken, dat licht van kleur is. De historische afbeeldingen zijn zeer nauwgezet vervaardigd.

donderdag 27 januari 2011

"Nije" schoenen

Glunder loopt er deur de kringloop
met n poar schoenen ien de haand.
“Kiek” zegt er ien de loop
en wiest noar d onderkaant.

Poeh, echte “pieps” veur n prikje.
Zai knikt hom bewonderend tou
en zugt ien dat ogenblikje
hou wies hai nog is met zien vrouw.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

dinsdag 25 januari 2011

Snelwegmuziek


Een bus rijdt ons voorbij.
“Laat u bussen” lezen wij.
“Ik laat me zingen” zei ooit prins Claus.
Prinsen bussen in koningsblauw,
bussen zingen op asfaltgrauw,
een vrachtwagen toont van ver het publiek:
C’est le beton qui fait la musique!

Coby Poelman-Duisterwinkel

maandag 24 januari 2011

Muziektegels


Negen tegels
blinken koperkleurig
in de zon,
drie bij drie.
Een kleuter springt
van tegel naar tegel,
muziek weerklinkt
als van een xylofoon.
De kleuter zingt,
looft, prijst, swingt,
geniet.

Negen tegels
vol muziek
en een dansende kleuter
versieren
een zonovergoten dag
met stralend publiek.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

De muziektegels zijn te vinden in het Noorderplantsoen.

zondag 23 januari 2011

Nieuw behang

Met tassen vol behang
in een lichtgele tint
fiets ik in de voorjaarszon
fluitend langs de Lindt,
ik ga de lente plakken.

Het oude is al afgeweekt,
de geur van stijfsel groet,
schroevendraaiend
komt het stopcontact
mij knarsend tegemoet.
Nog even peuteren
aan resten roze en grijs.

De kwast strijkt
wat wil rollen plat,
links komt op rechts,
inspanning kleurt mijn wangen.

De armen vol met lente,
mijn haar raakt het plafond.
Het zachte plofgeluid
laat het geweekte hangen,
al strijkend tover ik
mijn voorjaarsdroom.

Vanaf mijn hoge troon
zie ik mijn liefste komen
met elzenkatjes die hij
voor mij heeft geplukt.
Uitbundig mengt zich stuifmeel
met snippers plakkend geel
en vluchtig zweeft de lente
door de lucht.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

vrijdag 21 januari 2011

Klaaglied van een orgel


Marius van Dokkum ©2005 Art Revisited, Tolbert

Wie redt mij van de houtkachel?

Mijn huisgenoot heeft
een harmonium gekocht.
Nu ben ik over en teveel,
er wordt al over
houtkachel gesproken.

Ik moet er niet aan denken,
al haper ik soms even,
klinkt mijn stem wat hees,
'k bracht jaren
mooie klanken voort,
zeg nou zelf,
'k verdien toch beter?

Ik heb zelfs nog
een voetpedaal,
een bank met ruimte
voor je boeken
en 'k zie er ook nog eens
fantastisch uit.
Je mag me gratis halen,
O, wat kijk ik naar je uit!


Van alles hadden we geprobeerd om een electronisch orgel kwijt te raken, geen kringloopwinkel wilde het hebben, op advertenties "gratis af te halen" werd niet gereageerd totdat ik dit gedicht er bij plaatste.
Binnen 5 minuten reageerde een echte liefhebber...

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Het schilderij is van Marius van Dokkum.
www.mariusvandokkum.nl

donderdag 20 januari 2011

Pas op, daar ligt glassss.....


Marius van Dokkum ©2005 Art Revisited, Tolbert

Zie je iemand lopen
met een fiets aan de hand,
zoekt een getergde fietser
in korf, tas of mand,
staat ergens een fiets
op de kop aan de kant,
een teil water
gevuld tot de rand,
een blikken doosje
op een uitgespreide krant,

dat betekent
in fietsrijk Nederland:
lekke band!

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Het schilderij is van Marius van Dokkum.
www.mariusvandokkum.nl

maandag 17 januari 2011

Dichters ien e tuun




Doar stoan we den
as dichters ien e tuun
ien t mooie dörp Nijhoof
Wie stoan der middenien.

Gien muus te zien,
oksters evenmin,
want vanmiddag
gait het volk hierhen.

Mensen willen genieten
van onze poëzie
Ja, kom gerust
een beetje dichter bie.

Ken je het wel heuren,
is het te verstoan
of mot ik nog een beetje
dichter bie joe stoan?

Kom mor wat noar veuren
schoef gezellig aan
want op dizze middag
goan wie der tegenaan.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

ROND CAFÉ EISSESHOF IN NIEHOVE
'Last van muuzen en oksters?
Nem dichters ien e tuun!'

De taal van het Westerkwartier klonk 1 juni 2008 in alle toonaarden in de tuin van het monumentale café Eisseshof op de wierde van Niehove. Voor de eerste keer werd daar een literaire middag gehouden in het dialect van de streek. Het is niet bij één keer gebleven.

zaterdag 15 januari 2011

Fietsen langs de Lindt


Langs het fietspad
droomt de Lindt
van helder stromend water.
De zon vormt in
de schrale wind
een stammenschaduwspel;
in lijnen op het grijs
schijnen bomen antraciet.
Langs riet drijft vliezig ijs.

De zingende fietser,
een lint in het haar
plet dromerig de schelpen.
De populieren wiegen
het ritme van haar lied.
Bij het “verlangt
mijn ziel naar U”
mindert ze vaart.

Langs het fietspad
hoort de Lindt
een stroom van levend water,
de Zon vormt in
de oostenwind
een pakkend takkenspel;
de lijnen in het grijs
schijnen herten uit het niets,
zich lavende aan smeltend ijs.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Het schilderij is van Christoph van Daele,
http://vandaelechristoph.weebly.com

Te beluisteren op www.audiogedichten.nl zie link.

vrijdag 14 januari 2011

Wiptegel


Lopend
in de motregen
over oneffen pad,
door een wiptegel
mijn voeten
in een schoenenbad
sjomp ik door de stad
voor een try-out
van theater te water.

Onderwerp van voorstelling
op het schip “Verwondering”:
“KOUWE VOETEN”
vol huiver leef 'k me in…

Coby Poelman-Duisterwinkel

donderdag 13 januari 2011

Het Snorrelaantje


Hier liepen wij
toen we nog kinderen waren,
op onze schoudertjes
het grote linnenrek,
de armen vol
verschoten veloursgordijnen
in onze jaszakken
verweerde knijpers
en een broodje spek.

In de zelfgebouwde tent
tussen de bessenstruiken
vertelden we elkaar
hoe spannend de vakantie was
met deuken in de knieën
van scherpe schelpjes
in ‘t geplette gras.

We fantaseerden
over blijven slapen
maar bij het uitproberen
achter ons eigen huis
vluchtten we nog
voor het donker was
bij ’t horen van
een egeltje
langs ons matras…

Coby Poelman-Duisterwinkel


Uit de bundel 'De voordracht'

dinsdag 11 januari 2011

Opa

“Wolst ook n ijsco hebben?”
Zien ogen smelten,
hand griept noar de buus,
beurs gaait al open.
Hai het mie denk ik
’t woater ien de mond
zien lopen
en moakt n grapke
met de ijscoman.
Glunder komt er der
met twai hoorns aan.

Wie slikken.
“Lekker he?”
wie knikken.
Verfroemelde buusdoek
hangt haalf uut zien jas,
komt straks van pas.

Ik was mor n ogenblik
met hom allain
mor k zal zien
smeltende ogen
veur d ijscokar
nog voak es
veur mie zain.

Coby Poelman-Duisterwinkel

maandag 10 januari 2011

Het overmaatse groen


Eerst riepen ze fantastisch
en geweldig
maar toen het alsmaar
beter ging
verstilde de
verwondering,
knikte men enkel
uit beleefdheid
tot ook die
ten onder
ging

het maaiveld
kortgeschoren
zou meer bekoren.

Zie het maar
als bescherming
fluistert de wind
vol ontferming.

Coby Poelman-Duisterwinkel

zondag 9 januari 2011

Verzorgingshuisverhuizing


Denderende karren,
geluid van staal op staal
worstelen met golfkarton
en vloeipapier,
zuchten, zweten,
niet meer weten,
tas met medicijnen zoek,
paniek, in welke doos?
De vreugde van het vinden
na de tweede,
chaos in de kamers,
even een time-out.

Smullen van een ijsje,
opgewekt weer verder
tot in de late uren,
moe maar toch voldaan
de holle klanken horend
kijkend in de ruimte,
bedenkend dat morgen
in omgekeerde vaart
alles opnieuw begint
voor die bejaard
’t verzorgingshuis verruilen.

Eén nacht nog in de
leeggeruimde kamer
waar enkel hun
twee bedden staan,
een tas met medicijnen
kijkt hen medelijdend aan.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

De "Westerburcht" in Zuidhorn is verleden tijd.
De bewoners wonen vanaf september 2010 in hun nieuwe appartementen van Zonnehuisgroep Noord aan de Oostergast.
Een indruk van de dag voor de verhuizing.

zaterdag 8 januari 2011

Beet!

Ze zitten op e steiger
en hemmen t over vissen.
Zai fluustert; kiek n reiger
mor k ken mie ook vergissen.

Ze proaten over n stukje stoet,
vroagen mie om n hengel
wieten nog niet goed hoe het moet.
Hai knabbelt wat aan n stengel.

Ik geef ze n olle om t te leren
der zit gien hoakje aan.
Zo kennen ze zich ook niet bezeren.
Ze pakken hem greteg aan.

Goeien de hengel zunder hoak
ien t wotter votbie t riet.
t Blieft oarig rustig, wat gekroak.
Ik kiek toe en geniet.

Ieneens schreeuwt t jonkje over t wotter,
beten deur n peerdemug
vliegt noar moeke deur de modder,
t wichtje brengt mie hengel terug.

“Dobber knapte deur n snoek
t kon ook wel n karper wezen.”
Ik heb aans ien mien vissenboek
net over peerdemuggen lezen.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

vrijdag 7 januari 2011

Romantiek in Visvliet


Geschaard
rondom de grote
open haard
zag ze de man
met zijn gitaar,
lang wit krullend haar,
hij stond daar
in het blauw
en zong,
zijn moedertaal getrouw
een zelf geschreven liefdeslied
in de Auberge
van Visvliet.

Coby Poelman-Duisterwinkel

zaterdag 1 januari 2011

Muzikale kat


De kat zit voor de bank
zijn ogen dicht
de borstkas ritmisch wiegend
luistert hij ademloos
naar licht klassiek
oud geworden
onder zang,
pianospel en koormuziek.

Eén instrument
kan hem niet echt bekoren
bij het geluid van blokfluit
pletten zich de oren
zijn ogen staan verstoord
hij poogt er mauwend
bovenuit te komen
een sprong beëindigt
hoge tonen.

Stil ligt de fluit
op het velours,
de kat, zijn naam is Händel,
hervat zijn slaapje
op de zonverwarmde vloer.

Coby Poelman-Duisterwinkel