Wassen en watergolven
zegt haar grote zus,
na twee knipbewegingen
blikt in de spiegel
een heel ander kind.
Met kloppend
hartje volgt ze elke
handeling,
de bruin
gegolfde bundeltjes
niet uit het oog verliezend.
Met dansend korte haartjes
verlaat ze kijkend naar haar zus
de stadse kapperszaak,
het plastic kokertje
trots in haar hand geklemd.
Jaren later toont een foto
de provotiener
op een blitse brommer,
onder een stoere hoed
haar bruine vlechten
aan een speldje.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Uit: De voordracht
Tja...Zo was de tijd.
BeantwoordenVerwijderenLeuk dat je kwam lezen en dank voor je reactie!
BeantwoordenVerwijderen