Alle doagen proat er over zien plan.
Ik wor der aal nijsgieriger van.
Op televisie waarkt een vrouw op t land
met ollerwets gereedschap ien hand.
De huzen bennen van t Poolse soort.
Een man voert wat langdroaderig t woord.
“Kiek, hier kenst omgeving met vergelieken”.
Ik loat n pooske daipe ientresse blieken
moar ik zug t aalmoal nog nait zo zitten
en goa t plefon weer verder witten.
Hai zel t toch nait woarachtig mainen?
De trap moakt koelen ien mien bainen.
Vandoag zag er weer ain op t ienternet.
Het wat aantaikens op n papierke zet.
“t Is nait te begriepen, t is host veur nop
en n baarg grond erbie, kiek uut veur dien kop.
Doar koopst ien ons land n nije auto veur.”
Zo proat er n tiedje opgewonden deur.
Ik denk aan de oafstand en de vremde toal.
k Schrief laiver een spannend kienderverhoal.
Ik ken de toal proberen te leren.
Het liekt mie wel mooi es weer te studeren.
Het hold ons flink bezig die Hongoarse huzen.
Wel wait goan we ien toukomst wel verhuzen.
………………………………………………
We hemmen het grote aanbod bekeken.
Op de snelweg is t virus langzoam weken.
Coby Poelman-Duisterwinkel.
Het schilderij is van de Hongaarse kunstenaar Bèla Kàdàr,
* 1877, Budapest - † 1955, Ebenda
Het gedicht is geschreven in 2008, het virus komt bij vlagen weer boven,
de studie Hongaars vordert langzaam,
A Holland vendég fáradt és szomjas is.
A vacsora nagyon finom.
.jpg)
