Ruitenheer sprak tot de klaverboer
mag ik van jou de hartenvrouw?
Het hart brak van de klaverboer
nooit geef ik jou mijn hartenvrouw
ik blijf haar eeuwig trouw.
De ruitenheer was zeer bedroefd
dat zag de schoppenvrouw
zij ging een kaartje overslaan
en sprak voor ieder te verstaan
ik geef mijn hart aan jou.
De ruitenheer kwam in het nauw
hij viel niet op de schoppenvrouw
maar door haar resoluut besluit
ging toch een venster naar haar uit
nu heet zij mevrouw Ruit.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Op een dag waren mijn man en ik onderweg naar Amsterdam toen ons op de snelweg een bedrijfsauto voorbijging met de naam “Ruitenheer.”
Ik pakte mijn mobieltje en begon in het menu “notities” te dichten.
Toen het gedichtje klaar was en ik het ’s avonds in Word had uitgewerkt keek ik op google wat voor bedrijf het was. Ik vond tevens een mailadres en stuurde het gedicht naar het bedrijf. Ik kreeg een heel aardig mailtje terug met de vraag of ik mijn huisadres wilde doorgeven, men wilde mij een presentje sturen. Ik keek elke dag verwachtingsvol of er iets in de postbak zat maar er ging een week voorbij en de post had niets gebracht.
Op een dag stopte er rond etenstijd een glanzende zwarte auto voor het huis. De kofferruimte ging open en een heer kwam de oprit op met in zijn hand een schitterend boeket.
Hij overhandigde het mij met de woorden: Alstublieft mevrouw, op het kaartje kunt u lezen van wie u dit boeket ontvangt.
Op het kaartje stond:
“Bedankt voor het mooie gedicht. Wij waarderen het zeer! Namens Ruitenheer.”
Het gedicht is te beluisteren op www.audiogedichten.nl zie link.
