Ferdinand van Wolde

Zie onze Ferdinand
hij zit daar maar
in die Martinitoren
zo hoog en zo verloren,
zijn schildersattributen
gevaarlijk op de rand.

De schoonheid van de stad
kan hem zo diep bekoren

met hartenpijn moet ik
hem in zijn passie storen
vader heeft je nodig
in de kartonnage,
ach jongen toch,
wat een pláátje!

Coby Poelman-Duisterwinkel.


Van Wolde (1891-1945) schilderde al op 13 jarige leeftijd een Gezicht vanaf de Grote Markt vanaf de Martinitoren.
Na de kunstacademie Minerva werkte hij in de kartonnagefabriek van zijn vader aan de Schoolholm en ontwierp hij advertenties of reclamedrukwerk. Het meeste geld verdiende hij met het maken van kalenders, waarvoor hij het hele land doorreisde. Een selectie van de foto's die hij maakte diende als voorbeeld voor zijn steendrukken, waarvan hij kalenderbladen liet drukken.
Zijn werk bestaat vaak uit een schuin opgebouwde compositie: tenminste één kant wordt afgesloten door bomen of gebouwen en via diagonalen wordt het oog naar het centrum van het beeld getrokken, dat licht van kleur is. De historische afbeeldingen zijn zeer nauwgezet vervaardigd.

"Nije" schoenen

Glunder loopt er deur de kringloop
met n poar schoenen ien de haand.
“Kiek” zegt er ien de loop
en wiest noar d onderkaant.

Poeh, echte “pieps” veur n prikje.
Zai knikt hom bewonderend tou
en zugt ien dat ogenblikje
hou wies hai nog is met zien vrouw.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Snelwegmuziek

Een bus rijdt ons voorbij.
“Laat u bussen” lezen wij.
“Ik laat me zingen” zei ooit prins Claus.
Prinsen bussen in koningsblauw,
bussen zingen op asfaltgrauw,
een vrachtwagen toont van ver het publiek:
C’est le beton qui fait la musique!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Muziektegels

Negen tegels
blinken koperkleurig
in de zon,
drie bij drie.
Een kleuter springt
van tegel naar tegel,
muziek weerklinkt
als van een xylofoon.
De kleuter zingt,
looft, prijst, swingt,
geniet.

Negen tegels
vol muziek
en een dansende kleuter
versieren
een zonovergoten dag
met stralend publiek.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

De muziektegels zijn te vinden in het Noorderplantsoen.

Nieuw behang

Met tassen vol behang

in een lichtgele tint

fiets ik in de voorjaarszon

fluitend langs de Lindt,

ik ga de lente plakken.

Het oude is al afgeweekt,

de geur van stijfsel groet,

schroevendraaiend

komt het stopcontact

mij knarsend tegemoet.

Nog even peuteren

aan resten roze en grijs.

De kwast strijkt

wat wil rollen plat,

links komt op rechts,

inspanning kleurt mijn wangen.

De armen vol met lente,

mijn haar raakt het plafond.

Het zachte plofgeluid

laat het geweekte hangen,

al strijkend tover ik

mijn voorjaarsdroom.

Vanaf mijn hoge troon

zie ik mijn liefste komen

met elzenkatjes die hij

voor mij heeft geplukt.

Uitbundig mengt zich stuifmeel

met snippers plakkend geel

en vluchtig zweeft de lente

door de lucht.

Coby Poelman-Duisterwinkel.