De hoel gaait

 

Wie fietsen noar stad. 

t Is moandag en t lopt tegen twaalf uur.

Den heuren wie van alle kaanten de sirenes.

t Is de eerste moandag van de moand, sirenetest.

Ik zeg tegen mien man: heur, de hoel gaait.

Tegeliek ben ik weer kiend bie pabbe en moeke thuus.

As de hoel ging was der voak braand, t was n angsteg moment met een angsteg geluud.

Woar zol de braand wezen. Wie gingen noar boeten, stroat op.

Wie roken nog niks.

Zeker weer hooibrui bie n boer boeten t dörp of der was aargens bliksemienslag.

Pa ging voak kieken en vloog op fiets vot.

Ik wait nog dat t huus van olle Sietske ien braand ston. 

Dat was vlak bie ons huus. 

Ik kon deur ons roam de vlammen zain. 

En wat n braandlucht. 

Dat moakte wel wat lös ien mien kienderzieltje.

Ik zeg tegen mien man wat n roare zin eigelek. De hoel gaait.

Het zol wel Grunnens wezen want je heuren t noeit op televisie ofzo.

Mien man is Hoogkerker van huus uut. 

Hai het heul andere herinnerns aan de hoel.

Bie strokartonfebriek de Halm ging alle doagen de hoel. 

Den was t eterstied of schafttied en fietste elk noar huus.

Aalmoal drokte ien Hoogkerk as de hoel ging. 

Het zet heul wat gedachten ien bewegen. 

Moeke zee t altied: de hoel gaait en wie zeden het as kiender tegen mekoar en elk wis wat wie beduilden. 

Mien man wait ook wat ik beduil en toch heur ik het miezulf zeggen en denk, ik ken der wel es n stukje over schrieven.

Ik vroag op n verjoardag aan wat mensen of zai dat zinnetje ook kennen.

Joa, de oele zeggen ze, wie zeden altied de oele gaait. 

Kiek, toch herkenning. Mor zai kommen ook van Hoogkerk.

As ze votgaait lopt ze nog even bie mie laangs en zegt; 

As dien stukje over de oele kloar is wil ik t wel groag even lezen.

Wie gnivveln even noar mekoar, komt goud!

Coby Poelman-Duisterwinkel

t Golden veurleesbouk

Ik kwam bie kringloop n groot verhoalenbouk tegen van W.G. van de Hulst. Zukken as ze vroeger bie mien vriendinnetje thuus haren. Prachtege verhoalen, ze waarkten op je gemoud. Wat vonden wie die verhoalen mooi. Ik heb onze kiender ook veul veurlezen uut van de Hulstboukjes. Ik mos altied even pauzeren want ik hiel het noeit dreug bie t veurlezen en dat wol ik kiender nait zainloaten. Dus even noar keuken om troanen te dreugen. Mien man haar t vot ien de goaten as ik ienains thee zetten mos of ienschenken mos. Den keek er mie even aan mor doar wer t eerder minder van as beder, en kiender mor wachten met rooie wankjes. Sums gaf ik t bouk den aan mien man want ik kon nait verder lezen, stem ging den zo roar doun en ik dee den of ik lachen mos mor kiender vonden t hailemoal nait om te lachen. Mor mamme kon veul mooier veurlezen as pabbe dus daip zuchten en doar ging t weer n pooske goud.

Natuurlek mos t bouk met. Bie de kassa dreumde ik der al bie vot. Wat zollen de klainkiender smullen van de verhoalen. Mor toen ik der n verhoal uut las om te kieken of t wel geschikt was veur onze moderne klainkiender was ik doar nait zo zeker meer van. Kiender speulen met games op heur mobieltjes en kieken noar netflix noar heule spannende taikenfilms en motten oma uutleggen wat ze zain want oma snapt er gain biet van, al heulemoal nait van de games. Ze drukken op knopkes of t niks is en den zol ik ze veurlezen over een kannetje dai kloeke kloeke kloek dut…

Ik denk dat t toch gain goud idee is. Ik hol het mor bie de boukjes over Borre, dai vienden ze heul mooi. Met weemoud zug ik t mooie grode veurleesbouk ien koamer liggen en zai t ienains ien n hail aander licht.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Oproemen

 

Mien man is aan t kaast oproemen. Wolst dit nog bewoaren? Hai hold ain van mien eerste boukjes omhoog. “Op stap met Dik de eend en Rik de gans”. Bie de aanblik van dat boukje ben ik weer terug ien mien kiendertied. O ja, ik wait nog dat ik het las en mie veurstelde dat alles uut dat boukje zich ofspeulde in de sloot tegenover kerkhofsgracht. As k der nog aan denk lopen rillings van spanning nog over mien vel.

Bie t zain van aandere boukjes ben ik weer ien de grode speulgoudwinkel Waterborg en Oranje ien stad. Mien oldste zus was vieftien joar toen ik geboren ben en toen zai op koamers woonde ien stad mog ik wel es n dagje noar heur tou en den nam ze mie met noar dai winkel. Den mog ik wat uutzuiken. Ik haar toen ook al zo’n muite met kaizen dus zai hielp mie met. Of wolst een boukje hemmen. Wat veul boukjes haren ze doar. Verguld met mien nije boukje gingen wie winkel weer uut. Wat n prachtege herinnerns kommen boven. Ik begun mien man drok te vertellen wat aal dai boukjes ien mie oproupen en zug zien ogen smelten. Hai heurt alles met veul plezaaier aan en besluut aal dai boukjes terug te zetten ien kaast. Nee, dai mooie herinnerns motten mooi blieven.

Zo gaait het nou altied. Wie kennen nait oproemen, gaain van baaiden. Ons huus wordt voller en voller mor wie vuilen ons hier zo ien thuus. Wie kieken mekoar aan en waiten allebaaiden dat wie t mor stil zo loaten motten. Wie bennen te wies met onze herinnerns en met mekoar. Ik lees t hom veur en hai zegt zollen we nog mor n kop kovvie nemen den? Den wordt t nog mooier.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Drokke poasdoagen

 

Zotterdag veur Poasen zitten wie om haalf tien op fiets en trappen ien de wiend op noar stad. Wie fietsen nog op aigen kracht. Wie stallen ze onder t Forem en lopen noar achterdeur van Martinikerk. Wie goan zingen ien een projectkoor en Jaap de Kok het de laaiding. Het ienzingen gaait mooi. Eerst wat gymnastieken en den wat stemoefeningen. Even heul hoog joei jugen. Nog n keer, dat waarkt op de lachspieren en t ontspant ook en dat is juust wat neudeg is om de hoogste noten te pakken. Jaap zien enthousiasme slagt over op ons.

As we smoak goud te pakken hemmen goan we lös. Eerst wat ainstemmege laidjes en den een stoer stuk van Stainer. Twaai en half uur loater hoalen we onze kovvie en broodjes uut fietstas en zuiken een rusteg plekje ien t Forem. As we moag weer vol hemmen goan we nog even stad ien en rond n uur of drai fietsen we weer noar huus.

Poasmörn stoan we om half negen al ien te zingen ien kerk. Daainst duurt laang want er doun vaaier jongeluu beliedenis. Kerk zit vol. Veur de daainst ging t zingen beder dan ien de daainst, mor bie t noaluusteren bliekt dat het toch oareg schier ging. Woar wie zaten ien kerk, aan de ziedkaant was alles nait zo goud te heuren want het geluud zingt wat rond ien de grode Martini.

Twaaide poasdag mor even terugluusteren. Wie waren pas om kwart over tien wakker. Zummertied he? Blift wat onwenneg. Wie bennen ook muide van alle veurberaaidens veur Poasen.

Mor t blift altied weer mooi, de boodschap van Poasen. Dood het nait t leste woord. Christus overwon en Hai leeft! Doar mag je elk joar weer troost uut hoalen.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Hou bevaalt dien pensioen, verveelst die nog nait?

Van tied tot tied kriegt mien man de vroag: 'Hou bevaalt dien pensioen, verveelst die nog nait?' Bliekboar denkt er doar nog wel es over noa want op n mörn zegt er tegen mie: ‘Ik wil mie nog wel es loaten omscholen tot mannequin, een beetje omsjouwen en heul kwoad kieken’, hai dut mie veur hou. ‘Dat liekt mie nou wel es wat.’ Hai zugt ze veur televisie.

Ik lig ien n deuk en hai hoalt mie n kop kovvie op uut keuken. Hai is al n poar joar met pensioen en ik vien t zo gezelleg dat er nou heule doagen bie mie is. Het vuilt as onze widdebroodsweken en dai bennen al laang leden. Zo lekker dat je nait meer op tied stoan. Mien compjoeter moakt n poar geluudjes. Ik lees hom net veur wat ik schreven heb en hai zegt ‘en dat ken compjoeter nait verwaarken? Moakt er doarom zo’n lewaai?’

Ik zit nog ien mien nachtpon mor as mien ienspiroatie zo bie mie omscharrelt mot ik der toch bie wezen en zo’n moment nait ontglippen loaten. Hai het nou ook zien gleerbredje* pakt en hold zich oareg rusteg. Sums loat er mie wat zain en ja, ik vien t ook mooi.

Kom, ik zel mie aanklaiden want wie goan maistal nog even op pad. Kovviekannen met en n poar plakken stoet en nog wat lekkers veur tussendeur. Hai zel nog wel wat oefenen motten as er mannequin worden wil want kwoad kieken is der nog nait bie en zo laang er ien zien doagse goud zit is der nog nait veul te showen.

*Gleerbredje is een tablet.

Coby Poelman-Duisterwinkel