Hai ston te koop ien Sappemeer. Kar achter auto en wie op pad.
Wat was dat ding zwoar. Dat kar nait deur zien assen zakte was n wonder. Hai haar zien beste tied wel had.
Wat n pronkstuk was t. Met keersen aan ien zien antieke keersestanders was t een lust veur t oog.
Zo gezelleg, veuraal met kaarstdoagen.
Op mien verjoardag gingen wie verhuzen. Ons huusroad wer met de zelfde kar verhuusd want t was mor n poar stroaten verder.
Piano wer op meubelhondjes zet. Zo werd er dai poar stroaten verderop vervoerd.
Midden op weg bleef onze örgenist dai ons hielp met verhuzen stoan en speulde veur elk dai t mor heuren wol; ‘Lang zal ze leven in de gloria’. Dat von ik zo mooi, mien dag kon nait meer stukkend.
Ien ons nije huus ston er ook weer van alle kaanten te glimmen. Hai was meer blikvanger dan dat der op speuld wer want hai was al heul old en kon nait meer op toonhoogte stemt worden, ja, dat kon wel mor dat zol kapitoalen kosten mouten en veur t speulen haren wie nog wel n aander piano.
Hai het joaren ien koamer stoan te pronken met zien mooie keersestanders met keersen.
Op n dag kochten wie n antieke kaast woar we meer aan hemmen konden dan aan de piano.
Omdat de piano nait verkocht worden kon as instrument verkochten wie hom as blikvanger en hai von een plek ien Delfziel bie ain dai der ook slim wies met was.
Pooske leden waren wie bie kringloop ien Appingedam en wat zagen wie doar stoan, ons olle piano!
Opknapper ston der op prieskoartje en hai haar mie toch n bekieks! Elk dai hom zag prees zien uterlek. Dat dee mie toch deugd. Ik heb gain spiet dat er vot is mor de mooie herinnerns wil k toch nog even delen.
Coby Poelman-Duisterwinkel
