Het Oekraïnehuis

Mijn vriendin Martha uit Aduard ging zich in 2009 een week inzetten voor Dorcas als bewoonster van een “Oekraïnehuis”. Van 2 tot en met 7 november stond voor de studio van GrootNieuwsRadio op de Einsteinstraat in Veenendaal het ‘Dorcas Oekraïnehuis’. Vier bewoners, die op de radio zijn voorgesteld, gingen tijdens deze week proberen rond te komen van één voedselpakket en 20 euro zakgeld. Via deze actie wilde Dorcas samen met GrootNieuwsRadio aandacht vragen voor de situatie waarin veel mensen in Oost-Europa leven.

Maandag 2 november om 10.00 uur betrok de groep het Oekraïnehuis. Dit huis was een exacte kopie van huizen zoals je ze veel in Oost-Europa tegenkomt. Muren van klei en een dak van golfplaten. Achter het huis bevond zich een buiten-wc. De bewoners moesten zich zien te redden met minimale middelen. In die week werden ze op de voet gevolgd in de uitzendingen op GrootNieuwsRadio. Met elkaar moesten ze proberen om zoveel mogelijk voedselpakketten in te zamelen voor de allerarmsten in Oost-Europa. Hiervoor hebben ze de hulp ingeroepen van de luisteraars van GrootNieuwsRadio. Zij vroeg mij of ik voor deze actie een gedicht wilde schrijven. Ik vond het fantastisch wat zij deed en schreef met veel plezier onderstaand gedicht voor deze actie.



Het Oekraïnehuis　

　
Het borrelt, bruist, kolkt,
als hete lava stroomt het,
door Kracht gedreven
zit je in een huis van stro en klei
met 20 euro en een pakket,
je vraagt je af hoe ze het al die jaren
in Oekraïne hebben gered.

Het is koud, krap, het tocht,
je mist koffie, trilt,
je rammelende maag vraagt
wat stevigs, iets wat vult,
je zoekt, de groenten zijn al op,
alleen rijst, dan maar mixen met droge soep,
je mist stroom, de laptop, je zachte bed,
vlees, vis, aardappelen, fruit,
wat zit er toch weinig in zo’n voedselpakket….
geen brood, geen melk, geen boter,
je kunt geen rijst meer zien,
alweer thee of ranja, je hebt het gehad,
wat heb je zin in een portie patat.

In je hoofd is het crisis,
je lichaam laat blijken
wat duurt het lang tot het water kookt.
Hongerig wil je de rijst wel gaar kíjken,
méér hout in de sissende kachel die rookt.

Je huivert, zelfs al lig je in bed,
nu moet je ook nog naar dat buitentoilet.
Hoeveel dagen nog te gaan,
hoe zal het hen in Oekraïne vergaan?
je haar plakt, wil niet in model,
je ruikt je eigen zweet,
je bent één van hen voor nog geen week….

Het borrelt, bruist, en kolkt nog steeds
alleen is het nu anders,
de lava is gestold en in je geest
hoop je dat het toch vruchtbaar is geweest.

Coby Poelman-Duisterwinkel.