t Blauwbörgje vertelt

Der was n tied
dat ik nog was
ien ’t mooie Reitdieps landschap.
Ze kwamen host elke dag,
heur ezels ien t gras
schilderend ien stilte
tot ien de oavendkilte.

Nog heur ik t gezelschap,
het antwoord toen ik vroeg:
hoe worden joe nou neumd,
“De Grunneger Ploeg.”

Veul is van ze verschenen,
der wer n baarg veur beurd,
woar ik al ben verdwenen
wordt van de Ploeg nog heurd.

Coby Poelman-Duisterwinkel



‘t Blauwborgje spreekt

Er was een tijd
dat ik nog was
in ’t mooie Reitdieps landschap.
Ze kwamen bijna elke dag,
hun ezels in het gras
schilderend in stilte
tot in de avondkilte.

Nog hoor ik het gezelschap,
het antwoord toen ik vroeg:
hoe worden jullie nu genoemd,
“De Groninger Ploeg.”

Veel is van hen verschenen,
hun werken leven voort,
waar ik al ben verdwenen
wordt nog van hen gehoord.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

De kunstwerken zijn van Jan Altink

Dit gedicht is met een foto van het onderste kunstwerk gepubliceerd in het boek "Strijklicht van violen".
Zie de preview http://bestelmijnboek.nl/vm-cat/nieuw/strijklicht-van-violen-detail (26 augustus 2013)



Typerend voor de onderwerpen die de Ploegschilders uitwerkten waren allereerst de talrijke portretten die men van elkaar en van vrienden maakte. Daarnaast nam het Groningse landschap een prominente plaats in. Een relatief hoog geplaatste horizon, een door weg of sloot geaccentueerd perspectief en contrasterende kleurvlakken zijn de kenmerkende stijlelementen van de schilderijen uit de hoogtijdagen van De Ploeg. Favoriet was het schilderen in de open lucht. Blauwborgje, een boerderij aan het Reitdiep iets ten noorden van de stad Groningen, was een geliefde plek voor onderlinge discussies, portret- en landschapsstudies.

De geboren en getogen Groninger Jan Altink volgde zijn opleiding aan de Academie Minerva in Groningen. In 1918 was hij een van de oprichters van kunstkring De Ploeg. Hij was zelfs naamgever van de kunstenaarsbent: het kunstleven in Groningen zou volgens hem eens flink omgeploegd moeten worden, om vervolgens tot ontkieming te komen. Hoewel Altink ook portretten en stillevens maakte, staat hij vooral bekend als landschapsschilder. Sterker nog, zijn karakteristieke landschappen met hoge horizonten en in de verte verdwijnende wegen of sloten, zijn bijna programmatisch voor de expressionistische wijze waarop de kunstenaars van De Ploeg het Groningerland verhieven tot onderwerp bij uitstek; het zijn iconen van het Groninger Hogeland. Het expressieve gebruik van complementaire kleuren als paars en groen draagt sterk bij aan de oorspronkelijkheid van zijn beeldtaal. Een beeldtaal die in de jaren twintig werd beïnvloed door het expressionisme dat Jan Wiegers na zijn kennismaking in Davos met E.L. Kirchner naar Groningen bracht. Rond 1927 treedt een verandering op in Altinks schilderstijl; hij ontwikkelde een schilderkunst die een meer lyrisch-impressionistische verbeelding gaf van het Groningerland. Naast zijn vrije werk maakte Altink ook reclameontwerpen, ondermeer voor Vroom & Dreesmann.