Dag mevrouw

Dag mevrouw, ik ken u niet
toch hangt u bij ons in de gang,
er is eigenlijk niemand meer die u echt ziet
want u hangt hier al tamelijk lang.

Uw zuster hangt naast u, zo is mij verteld
door de man van wie ik u kocht,
u lijkt niet op haar, heeft een zachter gezicht
ik denk dat die man u wel mocht.

Uw zus lijkt op Bea van de tv
uit the “House of Elliot”,
u kijkt zoals Evie, haar jongere zus
die verliefd was op een Patriot.

Wat kijkt u toch ernstig, had u het zwaar,
waren het sombere tijden?
Waarom wilde u een portret van u zelf
of liever gezegd van u beiden?

Waren uw zuster en u ook getrouwd
of bleef u uw leven lang samen,
woonde u nog in het ouderlijk huis
met horren voor de ramen?

Kende u Anco of kende hij u
en wilde u voor hem poseren,
was u voornaam of van adel misschien,
mocht hij graag bij u verkeren?

Als u eens wist dat ik nu naar u kijk
en vol zit met allerlei vragen,
is het wel eens door u heengegaan
bij wie u in huis werd gedragen?

U hangt hier al jaren en kijkt op ons neer
met uw ernstige gezichten.
Het is net of ik u al iets beter ken
nu ik over u schrijf in gedichten.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Strijklicht van violen" (2013)

Geschilderd door Anco Wigboldus.

Te beluisteren op www.audiogedichten.nl