Poasmörn

k Haar kruden ien eulie veur mien Laifste moakt,
kon haile naacht nait sloapen, k waas kepot.
Dou kwaam k bie t graf en k wis nait wat ik zag,
de stain was vot, ik schrok en keek hou Er der lag.
Ik vloog noar Simon Petrus en Johannes
Ze hemmen ons Jezus vothoald uut zien graf,
Johannes kon van ons nog t haardste lopen,
boog zich bie d iengaang vot veurover
en zee dat hai de douken liggen zag,
Petrus wol t zain, hai ging ien t graf.
De douk veur t zwaiten lag oprold en apaart,
Johannes leufde dou dat Jezus t henlegd haar.

De baide mannen dropen met mekander of,
ik wol nog nait noar huus, vuilde mien troanen.
Dit was teveul, k keek woar der legen haar,
doar zag ik deur mien troebele ogen ien schaar
twai engelen zitten in lichte widde kleren,
ze vrougen mie wat mie toch zo deerde.
Ik zee dat ze mien Jezus vothoald haren
en dat ik nou nait wis woar of er was.
Dou k omkeek zag ik toenman dai mie stilde,
hai vroug ook al woarom ik toch zo schriwde
en wol groag waiten wel of ik aigleks zocht,
misschain haar hai hom wel aargens aans henbrocht.

Dat vroug ik hom en dou raip hai mien noam,
Ik zag dat Hai het was, ging heul dicht bie Hom stoan.
Meester, raip ik van pure bliedschap uut.
Hai was het echt, Hai gaf mie nij geluud.
Ik zeg joe wat Hai opdroug om te zeggen,
Hai ging weer noar zien Voader, k zol t uutleggen;
Zien Voader is ook onzen, Hai ging noar God,
Hai ging alvaast, loater kommen wie aan bod.
k Ben toch zo blied dat k hom weer levend zag,
Hai is mien oadem, mien lichtglaans ien de nacht.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Schreven veur de Biebelvertoalslag 2015 van Liudgerstichten.

Kunstwaark is moakt deur Anco Wigboldus