Woorden worden stil geboren,
doen je verwonderd staan
over wie gedachten ordent,
je pen bestuurt
op het gebroken wit
dat zich in strofen vult en vult,
tot alles wat geschreven is
de schepper ervan spiegelt
en in de witregels weerkaatst
Zijn engelengeduld.
Hij laat in wat je schreef
toen jij het nog niet wist
ten diepste van zich horen.
Je leest en leest
totdat je hart zich vult
met wat Hij je wil zeggen
die jou in kantlijnen omhult.
Coby Poelman - Duisterwinkel
Met dit gedicht doe ik mee aan de bloghop van juli/augustus 2018 thema: ‘ de ansichtkaart’ van Ron de Graaff http://rondegraaff.blogspot.com/2018/07/zomertijd.html
Je
wilt wel eens een beschreven kaartje sturen aan een goede vriend(in) en
wat is het dan soms moeilijk om de juiste woorden te vinden. Tijdens
het schrijven krijg je de woorden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten