Wankel, leunend
op de vensterbank
ziet ze hem gaan,
zijn pas onzeker, traag
het kistje op zijn schouder
wiegt het ritme
dat maandenlang
het hare was.
De weg buigt af
langs gracht
en beukenhaag,
dan sterft de stilte.
(Gebeurtenis in 1954 beschreven in 2010)
Coby Poelman-Duisterwinkel
Uit: "Verstillend Licht" (2012)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten