Nieuwe kans in het hoge Noorden
Het was een week voor kerst. Het sneeuwde dikke vlokken. Het leek wel of de wind er krijgertje mee speelde. Er lag nog maar een dun laagje maar Mieke maakte zich zorgen. Peter was op sollicitatiegesprek in het hoge Noorden en zou vanmiddag nog de uitslag krijgen. Mieke keek naar buiten. Er was nog meer sneeuw voorspeld. Ze was gaan strijken om haar gedachten wat rust te geven. Stel dat Peter deze baan nu eens wel zou krijgen. Ze werd uit haar gedachtegang opgeschrikt. Ze trok de stekker uit het stopcontact, zette de strijkbout op het ijzer en rende naar de telefoon.
Toen ze de telefoon neergelegd had zuchtte ze. Waarom kon ze nu niet blij zijn dat Peter de baan gekregen had. Hij had al zo lang gesolliciteerd en elke keer was er een bedankbrief gekomen met de mededeling dat de keus niet op hem gevallen was. Peter was er mismoedig van geworden. Uiteindelijk schreef hij uit balorigheid naar die vacature in het hoge Noorden. Mieke hoopte in haar hart dat hij die baan niet zou krijgen.
Ze pakte de strijkbout weer op en uitte haar opkomende verwarring op zijn overhemd toen de bekende stem van Anneke klonk vanuit de gang. "Joehoe, Mieke, " een klop op de open deur, "Is er iets Mieke, je kijkt zo…. schrik je van me? Heb je die sneeuw gezien? Als je het mij vraagt komt er nog veel meer en kijk die lucht eens. Patrick zei dat er met die wind wel kans op duinvorming is, dat vind ik altijd zo mooi om te zien. Wat is er nu met je."
Het hele verhaal is te lezen in het boek :Granaatjes met een gouden slot. Verkrijgbaar via cobytjeert@live.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten