De Abdij

De klank van mijn gang

verbreekt de stilte

van de middeleeuwse kerk.

Waar ik ga zitten

gaat het zwijgen verder.

Hier zaten wij

zondag aan zondag.

Rond de antieke tafel

droeg men brood en wijn.

De kansel ademt geest

van pluriformiteit.

Eeuwen lang werd hier

geloof beleden,

leeuwenbank omgeven,

voorover buigend namen

in gedachten opgeschreven;

hervonden zangers van de cantorij

hun evenwicht op de in stenen

uitgehouwen randen

bij ’t repeteren van de Vogelmis,

hun zeer geliefkoosde

geloofsbelijdenis.

Hier kwamen en hier gingen

monniken, muzikanten,

Abdijconcertbezoekers,

kosters en predikanten.

We wreven bijenwas

in het doorleefde eiken.

De zon doorschijnt het stof

in gotisch vormgegeven glas.

Het kraken van mijn jas

vertolkt het amen

van mijn spontaan

ontstane dank aan God.

De zware buitendeur

nog in mijn handen

speur ik op de kale trap

naar de gewiste sporen

van wisselende organisten.

In de Abdijstraat

klinkt later mijn gedempte stap.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit "Velden vol melodieën" (2016)

Te beluisteren op http://www.audiogedichten.nl/audio/religieuze-audio/19-geloof-hoop-liefde/27-de-abdij

Het schilderij is van de hand van Anco Wigboldus.

Het is geschilderd vanuit de pastorietuin aan de Kloosterstraat, de achterzijde van de Abdijkerk te Aduard.