Sneeuwpersjes

De buurvrouw, een Hongaarse

heeft het mij geleerd,

zodra er sneeuw gevallen is

je persjes vlijen op het ongerepte.

Zoals vroeger op het gras

de lakens bleekten,

veel wit op weinig groen,

zo liggen daar mijn kleden

tot het wit ze heeft bedekt.

Dan kom ik,

een knipoog naar opzij,

veeg sneeuw tot in de polen

van links naar rechts

en andersom, keer,

laat ze weer ondersneeuwen.

Geklopt, verspreid

op vloerverwarmde tegels

schoon gewreven,

door pluizen

blauw en rood omgeven

liggen ze te drogen

voor mijn knieën,

schone witte doeken

vielen grijzig in de mand.

Hoogpolig, wonderschoon,

vertolken mij

de handgeknoopte kleden

hun zeer oprechte dank.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uitgekozen bij een schilderij van Torcqué voor zijn jubileumboek dat is uitgekomen in juli 2011.

Het gedicht is te beluisteren op www.audiogedichten.nl