d’ Olle wilg is vot.
De jonge beuk
die altied
ien zien schaduw stond
groeit ien t licht
de ruumte dicht
en fluustert
ien t duuster
noar d overbleven stam:
“Ik mis die zo,
dien zuchten en dien kreunen,
dien steun ook ien mien rug”
moar hai heurt
niks meer terug,
gien tak ziet er meer wuiven
allain de grote paddestoel
op d overbleven stam
liekt n klain stukje
op te schuven.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Uut: Grunneger spreukenklender 2016
Fre Schreiber het mie vroagd of k metwaarken wol aan zien spreukenklender 2016 met 12 gedichten.
Klender is kloar!
Gekapt
De oude wilg is weg.
De jonge beuk
die altijd
in zijn schaduw stond
groeit in het licht
de ruimte dicht
en fluistert
in het duister
naar de afgehouwen stam:
“Ik mis je zo,
je zuchten en je kreunen,
je steun ook in mijn rug”
maar hij hoort
niets meer terug,
geen tak ziet hij meer wuiven
alleen de grote paddestoel
op de afgehouwen stam
lijkt een klein stukje
op te schuiven.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten